https://www.facebook.com/media/set/?set=a.407804992596195.91880.100001000924039&&l=0c11f4274b
(bovenstaande link kopiëren en plakken in je adresbalk op Internet en dan kom je op het fotoalbum van Ghana op mijn Facebook!)
Werken in Ghana:
26 mei 2012 (zaterdag)
Om half 1 op Schiphol, eerst een bakje koffie boven de incheck van de KLM in vertrekhal 2 en daar was Joop ook al ver voor 1 uur! Het ging eens goed met de trein.
Ingecheckt bij de blauwe zuilen en daarna de bagage in de onbemande bagage incheck. Door de douane en op naar Gate F4. Ze begonnen al vroeg met door de gate gaan, maar er moet natuurlijk ook nog heel wat gebeuren aan bagagecheck, laptop en tablet apart etc. en daarna door de bodycheck. Het ging best voorspoedig allemaal. Het vliegtuig was goed vol en vooral de bagagebakken bovenin, ik blijf het ongelofelijk vinden dat het allemaal maar kan om zoveel handbagage bij je te hebben. Er zaten veel Ghanezen in het vliegtuig en dit vereist toch wel enige flexibiliteit van de stewardessen, die deden dit erg goed en met veel humor!
Al met al wel een relaxte vlucht en om even voor achten kwamen we op Accra aan. Zoals ze met z’n allen stonden te dringen om in het vliegtuig zo ging het nu weer om er uit..
Met de bus naar de aankomsthal en bij de eerste controle werd het “gele boekje” gevraagd voor het gele koorts certificaat…helaas heeft Joop hier niet aan gedacht, we worden achteruit gezet en moeten wachten. Toen iedereen door de controle was moesten we naar een loket en moesten hier voor 15 dollar een geel boekje “kopen” met gele koorts certificaat, gelukkig hoeft ie niet echt die vaccinatie weer…lijkt me hier niet echt gezond. Rare geldklopperij natuurlijk, ze weten best dat je zonder zo’n certificaat geen visum krijgt.
Daarna op naar de douane, dat duurde allemaal nogal even, stempels op de kaartjes die we in het vlieguig al braaf in veelvoud hadden ingevuld. Daarna moest je voor de camera voor een foto en daarna van beide handen nog vingerafdrukken, van de 4 vingers en apart nog van de duimen. Maar dat ging ook vrij vlot, toen naar de bagage, maar daar was het zo druk omheen, eerst maar geld wisselen, ging heel vlot, razendsnel en of het allemaal klopt het zal wel….Daarna de koffertjes ook vlot gepakt en op naar buiten, daar was nog koffercontrole maar we hadden iets van “dom kieken en lachen” en doorlopen…..buiten staan heel veel mensen met bordjes, waaronder onze Seth met bordje “people from Visio International”. Hij is blij dat we er al best vlot zijn, we vertellen maar niks van het gele boekje..naar buiten naar de parkeerplaats, we moeten in een Ford Pickup truck, we gooien de koffers achterin, maar een man van de beveiliging is het daar niet mee eens, ze moeten binnen….dus zitten we opgepropt met de koffers op de achterbank. Onze Seth, een lieve niet al te grote man, is niet zo blij met de keuze van het hotel, alle mensen van Visio waren tot nu toe in een leuk beachhotel maar dit was al vol, we zitten nu in het Grand View Hotel, middenin het centrum van Accra. Wij vinden het niet zo erg, maar hij wel. Ook vandaag was dat het praat van de dag, dat hotel was niet in een goede area. Wij vonden het allemaal best, de kamers waren schoon en groot en koel door de airco en we konden nog een koud biertje drinken! Het grappige is dat op elk item in de kamer het kamernummer staat geschreven van tv tot koelkast tot bed en stoel….hahaha ik zie me al met een stoel of …bed …weglopen. In het restaurant is het hetzelfde trouwens. We maken kennis met de locale biersoort Star, die smaakt goed!
Daarna lekker slapen, ging best goed tot 4 uur toen werd ik wakker van brandlucht, dit bleek beneden mijn raam te zijn, daar was een mevrouw al druk bezig met een vuurtje maken! Het raam maar dicht gedaan en nog even geslapen. Dat raam zat trouwens wel een hor voor, we zijn al aan het malariapillen slikken ook en muggenspray gebruiken.
Om half 9 naar het ontbijt, na eerst gedouched te hebben onder 10 druppen water, meer kwam er niet uit de kraan, maar die waren wel warm!
We moesten lang wachten op ons ontbijt, nescafé, de kan water kwam al half uur eerder, maar de zakjes oplos pas bij ons brood met gebakken eitje! Dat smaakte wel prima allemaal. Daarna aan de wandel door Accra, we dachten dat we boften, er was markt, maar die is er elke dag wel leuk om het straatleven mee te maken, veel leuker dan dat hotel aan het strand eigenlijk. Het valt ons op dat het toch wel wat netter en moderner is dan in Ethiopië, mooiere auto’s en wegen in elk geval. We zien veel handel in 2e handskleding, schoenen, stropdassen etc. maar ook zeeppoeder in zakjes, vrouwen met teiltjes met fruit of zakjes water op hun hoofd. We krijgen zo nu en dan commentaar, white men, papa wordt Joop genoemd, ik “he lady” en foto’s maken zijn ook hier niet echt welkom, maar bij sommige ook weer wel en vragen dan om small money natuurlijk. Ik vind de mensen niet zo vriendelijk als dat ik in de boekjes gelezen heb, ze zijn bij het onvriendelijke af soms zelfs.
Terug in het hotel zijn onze kamers al schoongemaakt en mogen we eigenlijk niet meer naar de wc en handen wassen….terwijl we pas om 12.00 uur uit hoeven checken….maar de aardige kamerschoonmaak meneer helpt ons en zegt dat we onze gang kunnen gaan, hij maakt wel weer schoon! Daarna beneden een heel gedoe om een bonnetje te krijgen van de kosten van de kamers, het duurt en duurt en we worden om 12.00 opgehaald…..we willen ook graag een flesje cola uit de koelkast, maar die komt ook maar niet….het was niet te geloven, maar uiteindelijk kregen we toch eerst wat cola..dat blijkt flink bevroren te zijn….uiteindelijk na verkeerde berekeningen en bonnetjes die terug moeten is het voor elkaar en kunnen we weg. Maar het is al bijna half 1 en nog geen Seth te bekennen..we gaan nog even buiten op de stoep zitten, waarna allemaal mensen zich ermee gaan bemoeien, we moeten binnen in de airco zitten..en zeker niet op de stoep , een vrouw wil stoelen halen….
En ja hoor daar komt de pickup truck aan, we ontmoeten nu ook Angela, zij is erg aardig. De koffers gaan nu samen met hun bagage achterin en wij moeten samen met Seth en nog allemaal tassen op de achterbank, het is proppen….en erg warm…We rijden Accra uit, ze blijven maar klagen over ons slecht gelegen hotel. We tanken als we bijna de stad uit zijn en Angela koopt water en heeft voor ons ook chocola gekocht, omdat Ghana bekent is om de cacao, het smaakt heerlijk!
Het is een leuke rit, maar de chauffeur denkt dat ie meedoet aan Formule I, haalt in over doorgetrokken strepen en dan komt er ook inderdaad iets recht op je af, een keer een motor, die maakt gewoon wat meer ruimte, maar 1x moet een auto ook vol in de remmen. Het is heel groen onderweg en soms zien we de kust, overal is het markt. Veel geiten, kippen op de weg en koeien in de wei. Veel palmbomen en prachtige roodbloeiende bomen. Soms wordt er gepraat maar ook veel rustig om ons heen kijken, alleen jammer dat we zo opgepropt zaten. Op een markt wil Angela nog papaya’s kopen. Dan rijdt je een markt op en komen de verkopers wel naar je toe, je hoeft de auto niet uit..wel handig. Ze keurt er een paar heel makkelijk af en kiest de goede en dan weer rijden met de pickup. In Cape Coast zien we dan echt de zee en strand, maar wij draaien al snel naar rechts de oprijlaan van de Universiteit op, een hele lange mooie groene laan. We parkeren voor het guesthouse. Die ziet er goed uit, mooie kamer, airco, koelkast en wifi!!! Heel blij mee!
We gaan eten met Seth en Angela, zou hebben ook hier Star beer! We eten fried rice met kip en Joop met vis, was lekker, we lustten ook wel wat. Daarna gaan we naar de bibliotheek van de Universiteit. Op de 3e etage vinden we een prachtig computerlokaal, er staan wel iets van 30 computers en…..ze hebben al Windows 7! De systeembeheerder is druk bezig met het installeren van Jaws…het is niet te geloven, dit ziet er echt heel goed uit, wat een verschil met Ethiopië. Tegelijk ook wel beetje eng, kan ik deze mensen wel brengen wat ze verwachten…..ze hebben al best veel, zullen ze nog wel wat aan mijn meegebrachte freeware en training hebben?
Joop en ik overdenken dit op het balkon bij mijn kamer onder het genot van nog maar een Star. We besluiten het beste er van te maken, we kunnen niet meer dan ons best doen!
Na een heerlijke douche, veel water! en lekker warm, nu nog even mail checken, whatsappen en op Facebook kijken en dan hopelijk lekker slapen. Morgen om kwart over 7 ontbijt, daarna moeten we onze speeches geven….die ga ik nog eens even nalezen…..
Pinkstermaandag 28 mei:
Best goed geslapen, na een douche, alweer lekker veel warm water, op naar het ontbijt. We krijgen een thermoskan met warm water en 2 zakjes nescafé voor een gigantische grote mok. Ik heb de dompelaar mee en was best vroeg op, dus had ook al een kopje koffie in mijn kamer gehad. Naast de mok koffie krijgen we 2 snee lichtbruin, vrij droog brood en een gebakken ei. Geen boter of jam ofzo. Het smaakt goed en na het ontbijt gaan we nog een klein stukje wandelen. We worden aangehouden door een auto met een meneer erin die ons er op wijst dat we ons op private terrein bevinden, maar als we uitleggen wat we hier doen is hij heel vriendelijk. Voor wat je leest in de boekjes valt het mij wel een beetje tegen met de vriendelijkheid en vooral de humor van de Ghanezen, ik vind ze vrij gesloten en stug eigenlijk. Daarna lopen we naar het gebouw waar de training zal zijn, de grote bibliotheek van de Universiteit. We komen Seth tegen en hij neemt ons mee naar de kelder, daar zijn een paar ruimte’s speciaal voor de blinde studenten. Een prachtig lokaal met computers en hele luxe bureaustoelen, we worden bijna jaloers, het is hier mooier dan de leslokalen bij Visio. We maken kennis met een aantal mensen van de visually impaired sectie. Iedereen is heel formeel in het kennismaken. We zien ook nog een ruimte met beeldschermloepen en brailleprinters. Wat een verschil met Ethiopië, ze hebben het hier veel beter voor elkaar. De chef verteld over studenten die nu best goede banen hebben dankzij de goede opleiding aan deze Universiteit. Voor de blinde studenten gaat dit vooral om theoretische vakken, veel leraren, maar er is ook iemand journaallezer geworden op de Ghaneze tv. Daarna moeten we mee naar the big boss van de bibliotheek. We komen eerst op zijn secretariaat en dan door de spannende deur naar hem toe. Hij straalt veel autoriteit uit, gaat voor zijn bureau zitten en hoort alles aan, weer de kennismaking met ons en Seth verteld wat er deze week in zijn gebouw gebeurd. Hij vindt het allemaal heel belangrijk, zou ook graag bij de openingscermonie zijn, maar hij heeft zo’n drukke agenda, jammer, jammer……we horen op de achtergrond praten van waarschijnljk een radio, maar verdenken hem er ook van dat hij een tv achter zijn bureau heeft en stiekum naar soaps zit te kijken…
Daarna weer naar boven, de klasruimte is nu beschikbaar, eerder werd die nog schoongemaakt. Het is inmiddels al over 9, we zouden half 9 beginnen….onze participants komen binnen en dan kunnen we van start, maar dat gaat zo maar niet. Er worden formulieren uitgedeeld, het schema voor deze week. Ze moeten ook op een papier schrijven wat hun verwachtingen zijn van deze week. De bedoeling is om die op een flipover te plakken, maar die kwam pas einde van de middag in de ruimte aan….wij worden na het opmaken van de regels: op tijd komen, mobiele telefoon uit, geen gesprekken etc. voorgesteld en gaan iets over ons zelf vertellen ook. Daarna een rondje langs alle studenten, naam, school waar ze werken en in welke regio, dat is hier heel belangrijk, uit welke regio kom je? Daarnaast vertellen ze wat ze hebben opgeschreven, de verwachtingen. Het gaat vooral om de basiskennis horen we nu en dat maakt ons meteen een stuk minder zenuwachtig….
Daarna starten we de les met het leren Word op te starten zonder gebruik van de muis, dit gaat meteen mis, want er staat op bijna alle computers nog geen Office….ons was verteld gisteravond dat ze dit allemaal klaar zouden hebben vandaag…..wij schakelen snel over naar Wordpad, ook geen probleem. We leren ze hoe zonder muis in het opstartmenu te komen en vanaf daar alles op de computer te bereiken. Dit gaat bij de één een stuk beter dan bij de ander. Sommigen zien voor het eerst een toetsenbord lijkt het. We stellen meteen onze basic skills cursus bij en beginnen opnieuw en leggen eerst het toetsenbord beter uit. We zijn net lekker bezig als we moeten onderbreken voor de openingsceremonie….iedereen moet achter in de zaal zitten en wij moeten achter de tafel daarvoor….er is een voorzitter en elke speech (waar we een heel schema voor aangereikt hebben gekregen) begint met dear chairman, resource persons from the Netherlands, lady’s en gentleman……maar allereerst gaat iemand van de studenten voor in gebed. We gaan allemaal staan tijdens het gebed en sluiten met hardop: Amen.
Daarna de speeches, iedereen zegt zo’n beetje hetzelfde. Ook nu weer een introductierondje voor iedereen, we horen weer alle mensen hun naam, regio en beroep noemen. Wij worden ook uitgenodigd ons voor te stellen en wij plakken hier ook meteen onze speech aan vast….dat bleek niet de bedoeling, want later in het programma van de ceremonie worden we uitgenodigd onze speech te houden, maar wij weten niks meer te melden en dat vinden ze ook wel weer prima. Angela leest nog 3 kantjes speech van de hoofddirecteur voor, die er helaas (gelukkig voor ons) niet bij kan zijn, belangrijke vergaderingen elders in het land….misschien dat zij vrijdag nog komt, we hopen van niet…..het schijnt een bijzondere vrouw te zijn….ze hebben ’t er ook al over om zaterdag op weg naar het vliegveld bij haar huis langs te gaan…we wachten af.
Na de ceremonie is het tijd voor een snack, iedereen krijgt een plastic bakje met 2 soort pastei achtige cakejes, best lekker! En een blikje fris.
Daarna kunnen we verder met de les, ik begin met typevaardigheid leren á la Scheidegger methode. Ze zijn er allemaal gelukkig heel enthousiast over en de training begint best goed vorm te krijgen zo. Dan is het ook zo weer tijd voor de lunch, eerst ging er al een formulier rond waarop iedereen kan aangeven wat ze willen eten, volgens mij 2 keuze’s. Wij eten rijst met kip en het smaakt prima. Daarna hebben we nog even tijd om even naar de kamer om op te frissen (en ik stiekem roken op mijn balkon, dat is wel moeilijk hier hoor, je ziet echt niemand roken, het moet steeds erg stiekem..)
Na de lunch verder met de typevaardigheid, iedereen doet goed zijn of haar best (er zijn maar 2 vrouwen trouwens) De grapjes om de lol in het typen te houden vallen niet altijd even goed, ik blijf er bij dat ze niet zo humorvol zijn als ik had gelezen in mijn boekje.
Het is dan zomaar half 5 en de mevrouw van de bibliotheek staat al te dralen met de sleutels, we moeten er een einde aan maken. Een paar studenten komen zeggen dat ze veel gehad hebben aan de training, dat geeft ons moed voor de komende dagen! Joop eindigt de les nog met wat we ’s ochtends ook geleerd hebben, alt + tab, alt + F4 en de computer afsluiten.
We lopen terug (met paraplu, het regent de hele dag eigenlijk al, soms ook dik onweer, maar niks koud, dan is het toch heel anders dan bij ons) naar het guesthouse. We vertellen Seth dat we naar het strand willen wandelen, die kijkt bedenkelijk, dat schijnt wel ver te zijn. Angela bedenkt dat we er met de auto heen moeten de 1e keer dan kunnen we de route bekijken en inschatten of het te wandelen is, goed plan! Seth is de sigaar want naast de chauffeur die opgetrommeld wordt moet hij ook mee van Angela. We rijden naar het strand, het is inderdaad een hele wandeling. Heerlijk is het om even aan zee te staan, heerlijk briesje, prachtig uitzicht met de zee en de palmbomen. We maken foto’s en wandelen een stukje. Dan terug naar de campus, we zien onderweg ook nog een souvenirshop op loopafstand, daar wordt een mens ook blij van…..kunnen we toch nog iets kopen voor thuis. Morgen maar eens heen lopen.
Daarna gaan we lekker douchen en even relaxen, dan is het alweer tijd voor het diner. Speciaal voor ons is er kip! Met patat en een heerlijk sausje, het lijkt op sambal maar is niet heel scherp, heel lekker! Flesje Star erbij natuurlijk. Seth en Angela komen later ook, zij eten niet met ons, maar blijven wachten op hun take away bakje en vertrekken daarna naar hun kamers om het te nuttigen. We praten nog even gezellig met hen. Seth is in Holland geweest en verteld over het eten, veel brood vond hij….veel verschillende soepen en ook de zoute haring en frikandellen, kroketten etc. heeft hij geprobeerd!
Na het eten drinken we nog een Star, maar daarna worden we er uit gegooid, het begon met het licht uitdoen in de koelkast, de ober die zijn tas inpakt en dan weet je genoeg, we moeten weg…
Nu even lekker op bed liggen en wat dingen op de laptop doen, straks vroeg slapen, best wel moe na zo’n dag! Maar niet meer zo zenuwachtig over de training, het komt goed!!
Dinsdag 29 mei:
Na een kort nachtje weer een nieuwe werkdag! Om vier uur ’s nachts eerst klaarwakker van de moskee, ja ook hier, en het onweer…even buiten zitten kijken, wel mooi dat weerlicht hier.
Om kwart over 6 een geklop op mijn deur, ik schrok wakker en dacht dat ik me had verslapen..maar het blijkt de receptioniste te zijn, zij is echt totaal niet vriendelijk en straalt een luiheid uit waar je moe van wordt. Ze overhandigd me een sleutel met nummer 9 en pakt mijn sleutel met nummer 9 die op de stoel meteen naast de deur ligt en weg is ze weer…..nou ja en dat om kwart over 6 ’s ochtends…blijkbaar is ze er achtergekomen dat ik gisteren de reservesleutel heb gekregen in plaats van de juiste…verschil zie je niet trouwens aan beide hangt een kaartje met nummer 9…
Ik kan niet meer slapen natuurlijk en zet maar een kopje koffie, gelukkig de dompelaar en zakjes nescafé meegenomen. Douchen en beetje internetten en dan op naar het ontbijt. Deze keer weer 2 hele droge boterhammen, met een gekookt ei en een pakje smeerkaas! Leuk voor de variatie! Het ei is niet geel van binnen maar eerder wit, lijkt raar maar smaakte wel! Waar we ons slap om lachen zijn de ontbijtbonnen..die moet je eerst ophalen bij de zeer luie mevrouw achter de balie, het duurt tijden voor ze jou kamernummer gevonden heeft…daarna moet je dat bonnetje inleveren in het restaurant…daarna gaat het terug naar de receptie. Heel vaak is de luie dame niet achter de balie, dan loop je naar het restaurant en is ze daar “druk” bezig mensen een bonnetje te geven, maar stuurt jou net zo vrolijk terug naar de balie…want je moet wel eerst een bonnetje halen!
Daarna weer richting bibliotheek voor de training, iedereen was prachtig op tijd! We wilden al starten met de training, maar dat was niet de bedoeling, eerst natuurlijk een gebed! Daarna las iemand een verslag voor over de vorige dag, echt heel uitgebreid, net zoiets als wat ik nu doe, maar dan ook met tijden en namen en veel meer…..daarna kon daar commentaar op worden gegeven…en dat kwam er..alles moet kloppen tot op de punt en komma!
Daarna dan echt van start, even het typen herhalen, het werken met meerdere programma’s etc. Dan kunnen we van start met de sneltoetsen, zowel van Windows als Jaws. Ineens wordt er een beamer en projectiescherm binnengebracht, dat is mooi, daar wordt het makkelijker van!
Tot de snack van 10.00 uur is het hard werken en uitleggen. Het blikje drinken wat smaakt naar shandy maar een afdronk heeft zoals Red Bull gaat er prima in en ook weer een lekker pasteitje!
Daarna verder met de basissneltoetsen, nu ook achteraf opmaken d.m.v. selectie, kopiëren, knippen en plakken etc.
Het is zo weer tijd voor de lunch op deze manier. Ik viel wel bijna om van verbazing toen iemand mij vroeg wat is het nut van al die sneltoetsen, ik doe het wel met de muis….ik heb nog maar eens uitgelegd dat dit een training is om blinde mensen en trainers daarvan te kunnen trainen…blinde mensen zien helaas geen muisaanwijzer…..oh ja zegt ie…..dat is gisteren in wel 20 speeches genoemd…..niet te geloven toch?
Eerst snel even naar de kamer, naar een schone wc (en een sigaret op het balkon natuurlijk…ik snak er dan echt naar..) en dan op naar de lunch. We eten rijst met gebakken banaan en wat een verrassing met kip! Het smaakt prima! De anderen eten iets uit een teiltje, roodachtige soep met cassave (fufu) en rare stukje vlees (wij kregen de kriebels ervan) we hoorden later dat dit geit was. Voor ze beginnen te eten krijgen ze een teiltje water en wassen alleen hun rechterhand hierin, de fles “Dreft” staat op tafel. Ze eten met hun rechterhand, de linker is onrein. Ze smullen allemaal maar wij zijn toch wel blij met de kip…
Daarna snel even langs de kamer en naar het leslokaal terug. Op weg daarnaar toe komen we een kudde koeien tegen. Ik hoor later dat een boer zijn koeien hier op de campus mag laten grazen! Er liggen nu wel overal grote koeienvlaaien..ook op de looppaden. Het zijn best mooie koeien met grote hoorns op hun koppen. Er zijn hier ook mooie en bijzondere vogels en veel vlinders.
We starten weer met de training, bestandsbeheer nu en daarna delen we ook de usb-sticks uit en kunnen ze oefenen met hoe die te openen etc. en natuurlijk gaan ze kijken wat daar allemaal op staat! Dan is het zo half 4 en moet er een evaluatie komen en tijd voor vragen en opmerkingen en natuurlijk besluiten we met gebed, een stil gebed dit keer, onze moslimbroeder gaat voor en iedereen gaat nu voor zichzelf prevelen en gezamenlijk zeggen we: Amen.
Dan op naar de kamer, even roken en naar de wc en dan willen we nog even wandelen. Het valt me op dat we geen handdoek hebben en we melden dit bij de balie, ze gaan eentje regelen zegt de luie dame.
We wandelen ongeveer een half uur en gaan dan door de poort de Campus uit, het is er druk verkeer, er staat zelfs iemand in uniform dit te regelen. We komen er achter dat de beach te ver is om te lopen en zien een terras! Zowaar is het open en worden er 2 stoelen afgedroogd en daar zitten we op een echt Ghanees terras. Het blijkt er soms druk te zijn, veel tafels en stoelen gericht op een groot houten scherm, hier kijken ze gezamenlijk naar het voetballen op tv, vast via beamer ofzo geprojecteerd op dat scherm, er is nu niks op te zien. We drinken een heerlijk biertje en evalueren de dag! Daarna lopen we het enige winkeltje in wat we hebben gespot en kopen wat souvenirs. De winkelvrouw is prachtig gekleed en heeft mooie dingen te koop, maar ze is wel duur…..ik ben in 1x door al mijn geld heen! Dan moeten we snel terug want om 18.30 is het diner…net op tijd halen we dit, we hebben nog steeds geen handdoek, melden dit en het wordt geregeld zegt ze…Angela zit al te wachten, Seth is in zijn kamer, hij is erg moe verteld Angela. We krijgen een bord spaghetti met heerlijke saus, het smaakt echt prima! Na het eten gaan we vragen naar de handdoek, maar dat wordt een probleem, de linnenkast is al gesloten en iemand anders, die er niet meer is, heeft de sleutel, morgenochtend kunnen we een handdoek krijgen…..oh nee he? Dat wordt om 6 uur weer een wake up call aan de deur van de nog steeds onvriendelijke luie dame…..ik heb nog een klein gastendoekje en Joop besluit het maar met de sprei te doen…
Zo dit verslag is klaar, nog even op Facebook kijken en nu.nl (als er wifi is, dit hapert steeds vaker) en dan lekker slapen! (hopelijk)
Woensdag 30 mei:
Het is zwaar bewolkt, onweer dreigt, het regent een beetje. Ik ben alweer vroeg wakker en eerst een lekkere douche en daarna een kopje koffie in de kamer. Er is geen wifi, dus kan niet even kijken wat het weer in Nederland is…
Gelukkig werd ik niet gewekt om 5 uur ofzo door de luie mevrouw die een handdoek kwam brengen, was ik even bang voor..maar gelukkig niet, al heb ik nog steeds alleen mijn kletsnatte gastendoekje, het droogt hier voor geen meter in de kamer. Om half acht ontbijt, 2 plakken brood, een omelet vandaag en weer een smeerkaasje en een grote mok nescafé. We zitten aan een lange tafel die voor veel mensen gedekt is, Seth komt bij ons zitten, maar niemand anders. De rest van de groep gaat aan ongedekte tafels zitten, ik vraag Seth waarom ze niet bij ons komen…dat heeft te maken met respect, mensen hebben respect hier voor de ouderen en mensen die respect verdienen, zoals dus trainers van Visio blijkbaar. Hij legt nog meer uit over die respectregels, hij is wel moeilijk te verstaan, maar ik snap het meeste wel. Ik vertel hem dat wij ons erg klein voelden toen we bij de big boss van de bibliotheek in de kamer zaten, hij moest erg lachen en vertelde dat hij zich ook erg klein voelde, al is hij een stuk ouder dan die meneer en eigenlijk verdiende hij dus respect. Ik vraag hoe is het om bij de big boss van de hele Universiteit te komen, hij zegt dat je dan helemaal je klein voelt, hij is als een koning.
Daarna op naar de les. Ze zijn allemaal weer mooi op tijd, we starten weer met gebed, alweer door een moslim vandaag en ik hoor hem Allah zeggen als wij besluiten met Amen.
Dan leest Bernard het verslag van de vorige dag voor, weer precies tot op de punt en komma, met tijden en namen en zelfs met welke sneltoetsen ze geleerd hebben.
Ik start met herhaling van het opslaan en naam geven in the documents, als dat goed gaat gaan we over naar het opslaan op usb-stick. Als iedereen dit onder de knie heeft leer ik ze een document te verwijderen en hoe het een andere naam te geven. Daarna gaan we over op de Freeware op de stick, de gratis vergrotingssoftware en later ook de NVDA screenreader, ook gratis. Ze zijn er erg blij mee en zijn druk aan het oefenen daarmee. Oh ja natuurlijk om 10.00 uur een snack, iedereen weer een flesje water, een blikje fris en het plastic bakje met koekje/pasteitje. Joop en ik krijgen een flesje fruitsap, erg lekker! De vieze wc kon ik vandaag gelukkig overslaan, ik hield het tot de lunch in tot mijn schone wc in mijn kamer.
De lunch is weer om 12.30, wij krijgen een gigantisch bord met spaghetti en rijst met bonen, met sausje en een visje. We krijgen maar de helft op, ze zijn meteen bang dan dat je het niet lust, maar het was echt veel te veel….
Even naar de kamer en dan weer naar de les. Als we op de 3e verdieping arriveren, veel trappen in die warmte, blijkt de deur nog op slot, we lopen net als onze studenten een beetje door de schappen met hele oude boeken en tijdschriften in de bibliotheek. Zitten even in de wachtruimte en dan krijg ik een helder idee om eens te informeren aan de balie en zowaar deze dame heeft een sleutel en kunnen we naar binnen!
Oh ja ik vergeet de handdoeksoap, we vroegen eerst vanochtend aan de balie en ze zeiden dat het geregeld zou worden, na de lunch was het bed opgemaakt, maar nog geen handdoek, we vragen opnieuw en ze zeggen dat de handdoeken buiten hangen te drogen…en dat is waar! Om de hoek bij het restaurant zagen we ze hangen, hebben er foto van gemaakt!
De les kan weer beginnen, we laten ze oefenen met de NVDA in combinatie met Internet en ik neem een paar mensen apart die echt vroegen naar meer info dan de basis over Internet. Ineens heeft niemand meer Internet, wij op de computer aan de projector ook niet….moeilijk uitleggen nu dus…
De leuke systeembeheerder wordt weer opgetrommeld, ik vind hem echt heel leuk, vrolijk, vriendelijk en heel handig! Ze zijn er nog druk mee bezig als het al over 3 is, we hebben nog wel de sneltoetsen uitgelegd, maar ze kunnen ze zo niet oefenen. We beginnen met onze laptops opstarten en 1 voor 1 komen ze allemaal met hun usb-stick zodat ze de formulieren die ze moeten invullen op stick hebben . Ze moeten er 3 invullen, de intake voor de volgende workshop van Visio, het evaluatieformulier van onze ict workshop en het implementatieformulier. Als dat klaar is vertellen we nog wat handigheidjes over Internet en daarna kunnen ze zelf nog oefenen tot 6 uur, dat mag deze keer van de Universiteit omdat vrijdag de hele dag de stroom er af zal zijn….De afsluiting van de dag start met een vragenrondje en dan natuurlijk een gebed! Wij gaan om kwart over 4 weg, zij kunnen dus nog oefenen tot 6 uur..maar er gaan er ook best veel al weg.. we horen later van Seth dat ze nog hebben kunnen oefenen met Internet, dat was er later weer!
Wij gaan aan de wandel naar onze leuke terras! We vinden zelfs een snellere manier om de campus af te komen en zijn er een kwartier korter lopen. We komen langs veel gebouwen en schoolbussen met christelijke kreten erop, de bocht om en daar blijkt de taxi standplaats te zijn, we kwamen eerder al langs een grote bank ook, met pinautomaat! De taxi chauffeurs vragen waarom wij lopen?? We leggen uit dat dit lekker is na een dag training, dat snappen ze wel en lachen. Onderweg komen we veel mensen tegen maar er zijn maar weinig die groeten, als je zelf "hallo how are you" roept komen ze wel vaak los. Na het verhaal van Seth vanochten bedenk ik me dat ze misschien ook wel uit respect en een soort angst voor autoriteit eerst niet uit zichzelf iets durven te zeggen, dat het dus niet onvriendelijkheid is.
Op het terras herkennen ze ons al, we drinken een welverdiend biertje. Ze hebben de Barry White cd gewisseld voor een andere ook, leuke muziek. Het enige vervelende aan dit terras is de vliegen, ik heb echt gigantisch veel muggenbulten nu en had me ook nog wel ingesprayed voor we er naar toe liepen. Daarna nog snel even langs het winkeltje, ik wil toch nog een paar armbandjes voor kado te geven in Holland. Het is niet te geloven maar ze zet me weer af….ik vraag eerst die armbandjes kosten 1 Ceti toch? Ze zegt “ja” ik zoek er 5 uit, geef een briefje van 5 en dan zegt ze dat ze 2 Ceti kosten….nou ja…..maar okee, nog niet duur en ik geef haar het laatste briefje van 5 wat ik heb en nu ben ik echt blut…maar er is een pin in de buurt!
Daarna via de korte weg retour. Terug in het hotel horen we dat Angela al op ons zit te wachten in het restaurant, ik wil eerst mijn handen wassen, maar er is geen water…de wifi doet het ook nog steeds niet. We vragen het na bij de receptie…en vragen of we mogen proberen de router te resetten, hij vind het prima. Maar ook na de reset nog geen wifi. Voor het water heeft hij een oplossing ze kunnen ons een emmer water brengen! Hahaha, we hebben toch geen handdoek, laat dat water ook maar…
In het restaurant zit Angela dus al te wachten en we zitten nog niet of er komt een bord eten voor ons aan, weer gebakken banaan, salade en Yam of Jam (zoeken we op) balletjes met heerlijk sausje. Het smaakt alweer prima! Oh ja er was natuurlijk ook kip bij! De malariapil er nog bij innemen met een biertje en alles is weer klaar! Angela vraagt nog naar het water en handdoeken, het water schijnt morgen weer te komen….en als we terugkomen bij de receptie staat er een meneer in pak met stropdas met 2 handdoeken over de arm, als een ober in een duur restaurant met een servet over de arm…hij loopt zelfs met ons mee naar de kamer, waar we plechtig een handdoek overhandigd krijgen…..deze is klets en kletsnat…hahahahaha Joop moet weer met de sprei in de weer en ik nog steeds met het natte gastendoekje! Hij begint ook weer over een emmer water maar wij bedanken vriendelijk! Net als ik met een flesje water en een washandje me een beetje wil opfrissen bedenk ik me dat we een boiler hebben….daar moet toch nog water inzitten….ik probeer de douche en ja hoor, genoeg water om in elk geval een beetje op te frissen, mijn haar kan nog wel een dag mee. Afdrogen met het gastendoekje en even voor de airco staan en ik ben weer lekker fris en droog! Nu nog even de foto’s van vandaag op de laptop zetten en dan maar eens boek lezen, internetten zit er niet in, wat een rust eigenlijk, geen mail, geen facebook, geen whatsapp vandaag! Morgen al laatste echte lesdag, tijdens ons biertje op het terras hebben we een programma voor morgen gemaakt, we hebben er zelfs een sneltoetsenquiz voor na de lunch voor bedacht…ik heb klompjes (delftsblauw van de Xenos, zijn erg leuk om uit te delen in het buitenland!) als prijzen, we zijn heel benieuwd of dit de laatkomers na de lunch (2 hebben standaard een slaapje vertelde Angela) zal stimuleren nu wel op tijd te komen……ik denk het wel…als er wat te halen valt…morgenmiddag na de les hebben we ook alvast de evaluatie omdat er vrijdag geen stroom is…kunnen ze dat formulier nog op de computer invullen. De rest gebeurd dan vrijdagochtend, dat formulier mogen ze dan met pen invullen. Een andere collega van Angela en Seth komt ook morgen hoorden we…en de directrice komt toch pas zaterdag en wil ons zeker nog ontmoeten, maar we gaan ’s ochtends vroeg wel eerst naar Kakum NP zegt Angela! Dat is mooi, daar hebben we zin in, daar kun je 40 meter hoog door de bomen lopen, ’s ochtends vroeg schijnen er zelfs olifanten ze zijn…..Seth en de chauffeur hebben er ook zin in, Seth is er ook nog nooit geweest. Ik ben heel benieuwd naar dit “Boomkroonpad” het zal meer zweten worden dan in Borger! Vrijdagmiddag nemen ze ons mee naar het Cape Coast Castle, daar ben ik ook erg benieuwd naar, zal wel heel indrukwekkend zijn. Seth vindt het volgens mij erg leuk dat ik me verdiept heb in de geschiedenis van Ghana, dat slavenverleden is natuurlijk vreselijk maar Angela relativeert het heel mooi “they have fun now in the USA and the Caribbean………..” we hebben ’t er over dat het zo gaat met wrede dingen in de geschiedenis…denk aan de Duitsters en de holocaust..daar kunnen de Duitsers van nu ook niks aan doen…
Al met al was het een goede dag, ik ben blij dat de studenten erg tevreden zijn over wat ze allemaal leren en dat ze de gratis software allemaal goed kunnen gebruiken. Ook als je even bij iemand gaat zitten en een praatje maakt/vraagt of je nog iets kunt uitleggen dat ze dan ook gericht aan leerlingen denken en vertellen dat ze voor die leerling nu precies weten hoe ze die beter kunnen helpen met de computer, heel mooi!
Donderdag 31 mei:
Alweer vroeg wakker, gelukkig komt er weer water uit de douche! Heeeeerlijk. Om haf 8 weer richting ontbijt, eerst natuurlijk langs de balie voor een ontbijtbonnetje. Het duurt lang voor we een thermoskan water krijgen met nescafé, het staat namelijk niet op het programma vandaag, de keuze is thee of een kom rijstwater. Angela en Seth zijn er niet maar gelukkig helpen onze studenten ons aan de koffie en de ober serveert ons ook een heerlijk gebakken ei vandaag, en weer een smeerkaasje.
Om half 9 zijn we in het leslokaal, eerst beginnen met gebed en dan gaan Christina, Carolina en Adam beginnen met zingen, de rest valt bij en een paar gaan prachtig staan dansen, erg leuk! De zeurpiet in de groep snapt niet waarom dit nu moet, Christina verteld dat het een verzoek van mij is, Marielle van Visio vertelde me er over en ik had haar daarom gevraagd naar een zangmoment……
Daarna wordt het rapport van de vorige dag voorgelezen, weer uitgebreid en een aantal hebben er nog opmerkingen over, het gaat elke keer over elke punt en komma…dan kunnen wij van start. De projector is er nog niet…we gaan eerst internet met Jaws en de NVDA herhalen, veel zijn gisteren langer gebleven om te oefenen, maar daar zie ik nog niet veel van terug. Dus hardop de sneltoetsencombinaties herhaald. Daarna bij een paar mensen apart dingen zitten uitleggen. Timothy heeft nog een vraag over emailen, ze hebben in zijn klas XP, ik vertel hem over Outlook Express, veel makkelijker voor blinde kinderen dan wat ze nu doen…emailen met Yahoo. Hij is erg blij met de informatie. Het is allang 10.00 uur geweest dan en de snack laat op zich wachten dus laat Joop nog Supernova zien. We gaan verder met what’s new, de Ipad, Ipone, ik laat de Android tablet en smartphone zien en mijn laptopje met de demo van Windows 8. Ondertussen is er ook de snack, een heel vies broodje warm vlees, ik besluit het te laten staan…heb nog geen diarree en wil het zo houden. We lopen door de klas en laten in groepjes de nieuwe dingen zien en proberen + uitleg. Ondertussen zijn ze ook alweer druk bezig met hun Facebookstatus en in het invullen van de formulieren….ik laat het maar zo, veel gebruiken nu wel de m.facebook.com
Dan is het tijd voor lunch, veel later dan normaal. Ik kondig aan dat we na de lunch een sneltoetsenquiz zullen hebben….wij gaan eerst snel langs de kamers, plassen op schone wc en stiekem roken…
Dan op naar het restaurant, veel studenten laten hun lunch inpakken om mee te nemen naar hun kamers en de sneltoetsen nog te bestuderen…hahahaha
We krijgen een grote kom met een bruin goedje en dit is de pindasoep…er drijft een bal in dit blijkt sticky rijst te zijn en 2 onbestemde stukjes vlees, dit is geit verteld Angela. Voor de vorm neem ik een paar lepels, het is heel erg pittig en de rijst is heel klef, de geit begin ik maar niet aan. Niet veel gegeten dus.
Dan snel even naar de kamer en terug naar het klaslokaal. De meesten zijn er natuurlijk, we gaan voor de prijzen! De 2 die altijd een slaapje doen na de lunch laten zich helaas niet verleiden door de prijzen en zijn afwezig en blijven ook verder de hele middag afwezig….
Joop en ik maken nog een nummering in de vragen en als iedereen er is ga ik van start met de quiz. Ze doen allemaal heel erg hun best! We hebben 21 vragen, vraag 21 is de bonusvraag! Ze zijn heel precies in alles, hierin dus ook, ik moet het goed formuleren en herhalen….na de vragen te hebben gesteld halen we de antwoordbriefjes op. We vertellen alvast dat dit een goede leermethode is om mensen actief te houden en te triggeren om te studeren, dit had ik zo bedacht en vond het wel leuk klinken maar het is natuurlijk ook zo en reuze handig voor hun als de stroom uitvalt tijdens een les . Dan op naar de 2e lesmethode van de dag, we laten ze duo’s maken en elkaar lesgeven met een screenreader aan en het beeldscherm uit….dit komt moeizaam op gang, ze hebben niet zoveel zin. Sommigen gaan serieus aan de slag, anderen hebben meer zin in de formulieren die ze moeten invullen…..ik snap dat ook wel beetje, maar wel jammer, ik probeer nog streng te zijn en ze aan het werk te zetten….
Joop en ik gaan de antwoorden nakijken, er is maar eentje die de bonusvraag goed heeft! Simpele dingen als tab (vooruit) en shift + tab (achteruit) weten ze helemaal niet, daar worden we wel beetje moedeloos van, dit hebben we zo vaak gedaan….maar andere sneltoetsen weten ze wel weer goed…al met al nog niet eens zo slecht. We hebben 2 mensen op nummer 3, Ismael (de man met de sticker van +1.75 nog op de leesbril) en Gideon. Ze komen naar voren en krijgen hun prijs, de klompjes van de Xenos, de sleutelhanger….Adam is nummer 2, Timothy is nummer 1, hij krijgt grotere klompjes aan een nederlandse vlag koordje (dit blijken ook de kleuren van een politieke partij te zijn in Ghana, achteraf dus niet zo’n goed idee…vinden ze niet zo leuk geloof ik, zal wel een soort PVV zijn..) De winnaar mag ook nog met de quizmaster op de foto. Al met al was de quiz wel een groot succes en hebben ze er ook nog veel van geleerd…voor de prijsuitreiking heb ik natuurlijk alle antwoorden doorgenomen en kwamen er veel oh ja’s en nu vergeten ze het nooit weer (hoop ik..) Ook nog uitgelegd dat het niet om de prijzen maar om de fun en het leren gaat….Ismael verwachtte nl. een Ipad als prijs….
Daarna is het alweer twintig voor 4, het vragenrondje start, daarna het gebed en dan zijn wij vrij om te gaan, zij blijven allemaal nog voor de evaluatie. Als we weg willen gaan komt Julius, de slechtziende meneer aanzetten met een blinde meneer die kennis wil maken, hij wil graag en veel praten nog…en wil ons morgen meenemen naar Cape Coast City, snapt er niks van dat we naar het Castle gaan, dat doe je toch niet…haha We hebben helemaal geen zin meer in nog meer praten en uitleggen in het engels dus zeggen dat we de zaal uitmoeten, ze gaan evalueren en daar mogen wij niet bij zijn... Ze pikken het en we gaan de deur uit, Julius loopt mee en begint op de gang nog over dat hij met ons wil vergaderen…hij wil kennis uitwisselen, ook als we weer in Nederland zijn, we beloven hem morgen een visitekaartje te geven en dalen snel de trappen af…….
Op naar ons fijne terras, de zon staat hoog aan de hemel vandaag, het is erg warm. We vinden een nog kortere route naar de poort en zitten al snel achter een koel biertje. Er zijn ook minder vliegen dan gisteren en ze hebben 2 cd’s want vandaag zingt Barry White weer uit de speakers. De stoelen werden ook alweer klaargezet voor het scherm, vanavond muziekclips erop vertelt het meisje van de bar. Het is echt een stamkroeg aan het worden, er zitten ook elke dag dezelfde mensen zoals een mevrouw met een wonderlijk kapsel. Er komen ook nog leuke schoolkinderen langs om te poseren voor een foto! Leuk! Joop en ik bespreken de bureaucratie hier en bij Visio en moeten er smakelijk om lachen, het is ook van den zotte soms met al die formulieren en regeltjes. Ik moet er niet aandenken om volgende week weer aan mijn productie te moeten denken…..vreselijk…
Oh ja Petra van Internationaal had me vanochtend toen ik onder de douche stond ook nog gebeld, ik heb gesmst, ze smste later terug…er zitten fouten in de certificaten die we mee hebben genomen, die moeten terug….de studenten krijgen nu hun ICT certificaat in september als de volgende mensen van Visio hier komen. Ze hadden morgen toch niet uitgereikt kunnen worden, de directrice komt hier pas zaterdag en zij moet ze ondertekenen….
Na het biertje lopen we terug, we zien dat het winkeltje gesloten is….hahaha die is op vakantie gegaan nadat ze ons zo opgelicht heeft…
Om half 7 gaan we weer richting restaurant en komen dan al Angela tegen en Jeremia, die is vandaag aangekomen, dat is ook iemand van de SPED. We eten met z’n vieren, Seth zit nog steeds in het computerlokaal met mensen formulieren in te vullen…….
We krijgen spaghetti met kip! Wat een verrassing ….kip! Maar na de geitenballen van vanmiddag zijn we er erg blij mee. Ik heb alleen niet zoveel zin meer in praten en dat moet nu wel…over hoe we de training vonden, wat is positief, wat negatief….wat zij er van vonden en uiteindelijk krijgen we het over de financiële crisis in Europa.
Daarna in Joop zijn kamer de financiën gedaan, we waren toch in die sfeer, we hebben in totaal maar voor 25 euro gedronken …dat valt reuze mee, verder hebben we hier all inclusive, kamer, eten en water (flesjes….ik heb een hele verzameling in de koelkast inmiddels…)
Dan douchen en nu dit verslag schrijven, zo nog even foto’s op de laptop en dan lekker slapen! Oh ja na het douchen eerst ook nog mijn afscheidsspeech voor morgen in elkaar geflanst…toch maar even op papier, wel zo veilig bij een blackout. Oh ja op de valreep vanmiddag moesten we van Seth ook nog even 10 Topics opschrijven van dingen die de studenten morgen moeten gaan presenteren….dat wordt lachen zonder computers en projector…er is immers geen stroom morgen. Hoe ze het geleerde nu willen presenteren is mij een raadsel. Er is morgenochtend een heel programma volgens mij, we zien wel…Angela had het over snack en lunch in één morgen, vroege lunch een heleboel mensen moeten nog ver reizen. Jeremia moet zaterdag weer met ons mee terug, daar balen we flink van, we waren net zo blij dat Angela hier nog blijft tot zondag, haar man haalt haar op om langs een feest te gaan ter ere van de 1e verjaardag van het overlijden van haar schoonmoeder, dat zijn hier hele happeningen. Wij dachten lekker, niet zo opgepropt in die pickup truck zitten….maar helaas….
Vrijdag 1 juni:
Alweer vroeg wakker, de chauffeur is druk bezig met onze pickuptruck, hij zit in een chalet tegenover mijn kamer…om half 8 ontbijt, een omelet deze keer en er is jam! Maar ik neem een smeerkaasje dat mag ook. Lekker bakje nescafé erbij. Ik zit met de rug naar de zaal maar Joop smiled al daar komt Seth aan, hij heeft een jurkje aan….en ja hoor daar is hij in een prachtige lange jurk met bijpassende broek eronder, het lijkt prachtig maar ook erg lachwekkend. Hij verteld dat er een probleem is met de formulieren, oh nee he, wat nu weer? De helft heeft het nog niet of niet goed ingevuld en nu hebben ze alles geprint en moet het nogmaals met de pen ingevuld, het schema van de ochtend zal dus drastisch gaan veranderen…..
Om 8 uur zou de stroom eraf gaan maar om 10.00 uur is er nog steeds stroom en een heleboel studenten zitten dus gewoon achter de computer als we in de bieb arriveren. Seth roept ze, na het ochtendgebed en verslag vorige dag, ter verantwoording en ze krijgen te horen wie nog wat moet doen. Ze gaan er weer mee bezig op de computer dat is vragen om problemen, ik roep nog "wel zo nu en dan ctrl + s doen hoor, voor als de stroom uitvalt"……en ja hoor om 10.00 uur valt de stroom uit en is de helft alsnog hun ingetypte formulier kwijt…….
Wij zijn tot 10.00 uur bezig met onze mail en Facebook en whatsapp, er is nog geen rol voor ons en de wifi doet het nog….
Na de stroomuitval hebben ze nog 10 minuten om de formulieren in te vullen zegt Seth, eentje zegt dan ineens maar ik heb helemaal geen formulieren gekregen…..hij moet dan nog aan de slag...Seth schiet dan ook echt even uit zijn slof....en terecht...de sukkel!
Nadat de tijd om is gaan ze hun 10 door ons bedachte topics presenteren, het is soms erg lachwekkend hoe serieus ze dit hebben genomen, doorsnee gaat het heel goed. Na elke topic mag eerst de groep commentaar geven en dan wij de resource persons….
Nadat alle topics behandeld zijn is het tijd voor de sluitingsceremonie, er is weer een heel programma met volgorde van sprekers die we uitgereikt krijgen….wij staan als nummer 5 op de lijst. Er volgen vele bedankjes aan van alles en nog wat en aan iedereen en aan ons wordt een veilige reis terug gewenst etc. Er wordt natuurlijk gebeden en wij doen ook onze speeches. Joop vergelijkt ict trainer worden met het voorbereiden voor een marathon, met flipover erbij en alles….Ik houd me bij het bedanken van iedereen en ze motiveren om te blijven oefenen.
Daarna is het tijd voor departure, nummer 9 op de agenda van de ceremonie….het valt ons op dat we zelf naar de studenten toe moeten gaan als we een hand aan ze willen geven ter afscheid…zelf zijn ze ons allang vergeten….zodoende ook niet echt van iedereen afscheid genomen.
Beetje teleurgesteld daarover, wat een verschil met Ethiopië (daar kregen we zelfs een kadootje…) gingen we richting lunch, eerst even langs de kamer natuurlijk. We eten vandaag rijst met kip! Wat een verrassing. Tijdens de lunch komen ook de SPED mensen erbij zitten en Seth verzucht: “the battle is over”…..we spreken af om kwart over 1 te vertrekken richting Cape Coast Castle.
Ik kan niet in mijn kamer, de schoonmakers zijn bezig, maar ik krijg 10 minuten van ze…he he even roken, dan buiten lekker in de wind, de zon staat hoog aan de hemel vandaag, lekker even buiten zitten. Angela komt er ook bij zitten en Joop ook. Dan is het tijd om te gaan, de chauffeur heeft blijkbaar nog even de was opgeruimd, ik zag dat ie een rekje buiten had staan.. We gaan richting Castle, lekker met de ramen open, heeeeerlijk windje! Jeremia en Seth zijn met ons mee.
Het Castle is heel indrukwekkend, het is echt vreselijk hoe de mensen hier behandeld zijn voor ze als slaaf afgevoerd werden, we maken veel foto’s, vooral "the door off no return" is indrukwekkend, je wist dat je nooit weer terug zou komen. Het is trouwens een wonder dat je ooit als slaaf zover kwam, de condities in de kerkers waren echt vreselijk, veel mensen overleden hier al. De gids zingt ook nog iene, miene, mutte als hij hoort dat wij Nederlanders zijn, dat zongen de nederlanders daar toen die dagen om een vrouw uit te kiezen die ze gingen verkrachten, op die manier werd er iemand gekozen, vreselijk toch? Het is echt heel indrukwekkend, als een concentratiekamp. Buiten de muren aan zee liggen allemaal mooie houten vissersbootjes met veel netten. Dat is een aangename afwisseling voor wat er binnen de muren aan geschiedenis hangt. Ik zie zelfs een oud vrouwtje pakje sigaretten verkopen……ze verkoopt vast niet veel, ik heb hier echt tot op vandaag nog helemaal niemand zien roken!!!!
Na de rondleiding gaan we terug naar de auto, de jongens die we spraken bij de ingang komen er aan gerend, ze hebben onze namen en waar we weg komen + datum bezoek aan Castle enzo op een mooie schelp geschreven met viltstift……we kopen dat maar, het is voor een goed doel, zeggen ze…, voor hun school. Later geven we deze prachtige schelp aan Angela…..hahaha laat haar het maar weggooien…
Onderweg naar huis belt Angela al, waar zijn we??? Mevrouw heeft namelijk the driver nodig om haar naar haar schoonfamilie te brengen.
Bij aankomst terug bij het guesthouse nemen we afscheid van haar, dit gaat niet echt heel hartelijk vind ik, een beetje koeltjes…ik vind haar wel een beetje een dramaqueen…iedereen moet weten dat ze zwanger is en ze is hierdoor onder en boven de wet, ze doet wat haar het beste uitkomt.
Ze zwaait niet eens meer naar ons als ze wegrijden, ik zie dat toevallig nog omdat ik alweer buiten ben dan. De kokkin was trouwens ook net naar ons op weg, wat we willen eten en hoe laat? De keuze is rijst met kip of vis…we bestellen deze keer vis!
Joop en ik lopen naar onze stamkroeg daarna, we zitten nog niet of er komt al iemand aan met zo’n mooi plastic flessenrekje met 2 flessen bier, het wordt hier echt onze stamkroeg! Ik doe gek en ga de laatste keer hier ook maar eens een sigaret opsteken, we maken er een foto van….en er gebeurd verder niks, niemand zegt er wat van, niemand wordt boos ofzo….
Na het biertje weer op naar huis. Half 7 eten….we gaan zitten, de tv staat keihard, de Black Stars (nationaal voetbalteam) moeten spelen tegen Lesotho voor de African Cup (het werd 7-0 voor Ghana) de wedstrijd is trouwens gestaakt omdat het licht is uitgevallen in het stadion….Wij hebben trouwens weer stroom, al toen we terugkwamen uit de kroeg! Daar hadden we nog geen stroom, we weten dus ook niet of ze meer dan 2 cd’s hebben. De ober komt met de borden rijst…..en ja hoor er zit weer kip bij…hahaha, de vis was zeker op. We eten er een beetje van, niet zoveel trek. Daarna naar de kamer terug, halverwege hoor ik email binnenkomen op mijn mobiel, het zal toch niet…wifi??? Maar op de kamer niks….terug naar de hal, heel even nu.nl maar dan is alles weer weg…Ik ga douchen en de foto’s van vandaag op laptop en stick zetten. Verslagje typen en nu snel slapen, de wekker staat om 5 uur…morgen naar Kakum NP, het boomkroonpad op 40 meter hoogte, ik ben heel benieuwd!!
Zaterdag 2 juni:
Om kwart over 5 al onder de douche, gelukkig heb ik koffie op de kamer! Ze zijn allemaal keurig om 6 uur op de stoep voor het Guesthouse, we proppen ons weer in de auto. Seth en Kofi (de chef van de blind devision van de Universiteit) zijn mee. We rijden langs andere route de Campus af en komen door dorpen, mooie route, de bomen worden steeds hoger en het is overal heel groen. Om 7 uur zijn we al bij het park en horen daar dat de wandeling pas om half 9 begint…..we lopen beetje door het museum, leuke uitleg over regenwoud etc. Dan komt Kofi eraan als we meer betalen kunnen we meteen al…ook goed die paar ceti’s komen we wel overheen. We betalen voor allemaal en de driver nodigen we ook uit (achteraf veel spijt van..) Er is ook een schoolklas in uniform, ze komen van ver en hebben vannacht in hun bus overnacht vertellen ze. We moeten eerst een aantal trappen omhoog klimmen, maar het valt allemaal reuze mee met de klim. De gids verteld onderweg nog wat en dan gaan we de Canopy op, het is eerst wel even wennen, je loopt over een touwbrug met plankje waar je op loopt en hangt 40 meter in de lucht bovenin de bomen, het schommelt ook heel erg. Het is wel prachtig, Seth is zichtbaar een beetje bang…We maken natuurlijk foto’s en in ongeveer een uur ben je rond met de wandeling, helaas geen olifanten ofzo gezien, dat kwam door die gillende schoolkinderen waarschijnlijk, wel jammer. Daarna teruglopen door het bos, het is een prachtig uitje! Lopen door een regenwoud heeft wel wat. Bij terugkomst bij de ingang ga ik naar de smoking area, ze kunnen we allemaal wat, ik ga nu roken….ze zijn niet eens zo erg in chock en zijn daarna ook nog wel aardig tegen me ..hahahaha Seth maakt er zelfs een foto van, Joop zegt al die laat hij thuis zien zo van “wat ik nu heb meegemaakt”…Daarna terug naar de auto en we worden uitgezwaaid door de hele schoolklas. Kort daarna stoppen we alweer omdat we moeten zien uit wat voor vrucht de cacaobonen komen en daar is zowaar een Coffeeshop.. met rastamannen en een Nederlandse vlag, ze beginnen ook in het nederlands te praten. Daarna weer verder en we stoppen bij een tourist point restaurant, we gaan fufu eten!!! Joepie, ik drink er een shandy bij….eerst krijgen we een teiltje waar je alleen je rechterhand in moet wassen, inmiddels staat er al een grote schaal voor ons met een omgekeerd bord, als we die omdraaien, walgen we bijna, wat een stank komt daar uit….er liggen 2 onbestemde stukjes vlees in, een vieze soep en 2 ballen fufu. Het is de bedoeling dat je met je hand de fufu eraf kneed en in 1x doorslikt, niet kauwen dus………….het is walgelijk. Ik eet nog wel een stukje vlees, het zachte is nog wel te eten. Daarna gaan onze kommen door naar Seth en Kofi, die het smakelijk opeten en het laatste vlees laten inpakken voor Kofi zijn hond…Dan weer verder, we zijn zo weer thuis. Even naar de kamer en dan overleg in het restaurant over hoe laat te vertrekken. De directrice heeft al weer een meeting, daar hoeven we dus niet op te wachten!! Zijn we niet rouwig om. We spreken af om 12.00 uur te vertrekken. Eerst een kop koffie nog met ze en dan nog even douchen, verkleden, spul in de koffer en dan gaan we. In de hal moeten we bij elkaar komen voor the final ceremonie….we krijgen een sjaaltje om en worden bedankt namens al onze vrienden in Ghana, wel erg leuk en lief. We worden uitgezwaaid door de manager van het Guesthouse, ik had eerst al afscheid genomen van de kamerjongens, Kofi en Seth hebben me vandaag geleerd hoe je iemand een hand geeft en dan dat klikje te geven wat we steeds horen, is niet eens zo moeilijk. In de auto beginnen we eerst met gebed voor een behouden reis en dat is maar goed blijkt al snel! De driver rijdt weer als een gek en haalt in, in bochten en rijdt 120 waar je 50 mag. Jeremia wordt echt boos op hem en dan breekt de pleuris uit, de driver wordt boos en boos en blijft boos, hij pruttelt maar door de sukkel. Later gaat hij uit protest heel langzaam rijden, zo komen we nooit weer in Accra…Als we stoppen voor de lunch zien we hem ook nog eens met een biertje zitten…Seth en Jeremia zijn niet blij. Na de lunch (ik had een broodje hamburger, wilde kipburger…die hamburger was niet helemaal doorbakken, ik ben benieuwd of me dat nog gaat opbreken….met patat) in de auto krijgt de driver weer de wind van voren, we horen wel dat ze zeggen je mag geen alcohol drinken, hij zegt dan het volgende: je mag in dit land geen fufu eten zonder alcohol erbij……Seth en Jeremia barsten in lachen uit en kunnen niet meer stoppen met lachen, leuke regel heeft ie voor zichzelf bedacht….we rijden verder richting Accra weer bij het vluchtelingenkamp voor Nigerianen langs, de drukke markt en het wordt steeds drukker op de weg. We botsen ook nog lichtjes tegen de auto voor ons op, maar er wordt gewoon doorgereden... Onderweg hebben ze ook nog fruit voor thuis gekocht, Seth heeft 2 zakken vol met ananas.
We zijn blij als we bij het vliegveld zijn, mijn benen zijn helemaal lam van het opgepropt zitten. Ik rook nog even stiekem om een hoekje, niet als enige daar staat ook een leuke Zuid Afrikaan! Dan naar binnen door alle controle’s, blijft vervelend en nu zitten we bij de Gate, ook nog maar net een trommeltje gekocht, nu zijn de Ceti’s op! De laatste gaan in een box for blind children....Over 2 uren vliegen we, ik ga nu eens kijken of ik nog een rookruimte kan vinden, maar vrees het ergste.
Het was een leuke, maar ook erg vermoeiende week ook blijf ik er bij dat de mensen in Ghana vrolijker en opener beschreven worden in de boekjes dan ze in werkelijkheid zijn.
De vliegreis ging goed, zelfs nog even geslapen. Bij aankomst op Schiphol begonnen de darmen op te spelen en ja hoor de geitenballensoep met fufu of de niet goed doorbakken hamburger doen hun werk….zondag al beetje vaak naar de wc, zondagnacht de hele nacht op de wc inclusief teiltje. Maandag hele dag geslapen tussen de wc bezoeken door, ik ben nog nooit zo ziek en moe geweest volgens mij, slapen, slapen, slapen. Dinsdagochtend voelde het allemaal iets beter, maar ’s middags en ’s avonds ging alles wat ik had gegeten er alweer uit..kortom één grote ellende. Zoals ik me nu voel ga ik nooit weer werken in het buitenland...........
(bovenstaande link kopiëren en plakken in je adresbalk op Internet en dan kom je op het fotoalbum van Ghana op mijn Facebook!)
Werken in Ghana:
26 mei 2012 (zaterdag)
Om half 1 op Schiphol, eerst een bakje koffie boven de incheck van de KLM in vertrekhal 2 en daar was Joop ook al ver voor 1 uur! Het ging eens goed met de trein.
Ingecheckt bij de blauwe zuilen en daarna de bagage in de onbemande bagage incheck. Door de douane en op naar Gate F4. Ze begonnen al vroeg met door de gate gaan, maar er moet natuurlijk ook nog heel wat gebeuren aan bagagecheck, laptop en tablet apart etc. en daarna door de bodycheck. Het ging best voorspoedig allemaal. Het vliegtuig was goed vol en vooral de bagagebakken bovenin, ik blijf het ongelofelijk vinden dat het allemaal maar kan om zoveel handbagage bij je te hebben. Er zaten veel Ghanezen in het vliegtuig en dit vereist toch wel enige flexibiliteit van de stewardessen, die deden dit erg goed en met veel humor!
Al met al wel een relaxte vlucht en om even voor achten kwamen we op Accra aan. Zoals ze met z’n allen stonden te dringen om in het vliegtuig zo ging het nu weer om er uit..
Met de bus naar de aankomsthal en bij de eerste controle werd het “gele boekje” gevraagd voor het gele koorts certificaat…helaas heeft Joop hier niet aan gedacht, we worden achteruit gezet en moeten wachten. Toen iedereen door de controle was moesten we naar een loket en moesten hier voor 15 dollar een geel boekje “kopen” met gele koorts certificaat, gelukkig hoeft ie niet echt die vaccinatie weer…lijkt me hier niet echt gezond. Rare geldklopperij natuurlijk, ze weten best dat je zonder zo’n certificaat geen visum krijgt.
Daarna op naar de douane, dat duurde allemaal nogal even, stempels op de kaartjes die we in het vlieguig al braaf in veelvoud hadden ingevuld. Daarna moest je voor de camera voor een foto en daarna van beide handen nog vingerafdrukken, van de 4 vingers en apart nog van de duimen. Maar dat ging ook vrij vlot, toen naar de bagage, maar daar was het zo druk omheen, eerst maar geld wisselen, ging heel vlot, razendsnel en of het allemaal klopt het zal wel….Daarna de koffertjes ook vlot gepakt en op naar buiten, daar was nog koffercontrole maar we hadden iets van “dom kieken en lachen” en doorlopen…..buiten staan heel veel mensen met bordjes, waaronder onze Seth met bordje “people from Visio International”. Hij is blij dat we er al best vlot zijn, we vertellen maar niks van het gele boekje..naar buiten naar de parkeerplaats, we moeten in een Ford Pickup truck, we gooien de koffers achterin, maar een man van de beveiliging is het daar niet mee eens, ze moeten binnen….dus zitten we opgepropt met de koffers op de achterbank. Onze Seth, een lieve niet al te grote man, is niet zo blij met de keuze van het hotel, alle mensen van Visio waren tot nu toe in een leuk beachhotel maar dit was al vol, we zitten nu in het Grand View Hotel, middenin het centrum van Accra. Wij vinden het niet zo erg, maar hij wel. Ook vandaag was dat het praat van de dag, dat hotel was niet in een goede area. Wij vonden het allemaal best, de kamers waren schoon en groot en koel door de airco en we konden nog een koud biertje drinken! Het grappige is dat op elk item in de kamer het kamernummer staat geschreven van tv tot koelkast tot bed en stoel….hahaha ik zie me al met een stoel of …bed …weglopen. In het restaurant is het hetzelfde trouwens. We maken kennis met de locale biersoort Star, die smaakt goed!
Daarna lekker slapen, ging best goed tot 4 uur toen werd ik wakker van brandlucht, dit bleek beneden mijn raam te zijn, daar was een mevrouw al druk bezig met een vuurtje maken! Het raam maar dicht gedaan en nog even geslapen. Dat raam zat trouwens wel een hor voor, we zijn al aan het malariapillen slikken ook en muggenspray gebruiken.
Om half 9 naar het ontbijt, na eerst gedouched te hebben onder 10 druppen water, meer kwam er niet uit de kraan, maar die waren wel warm!
We moesten lang wachten op ons ontbijt, nescafé, de kan water kwam al half uur eerder, maar de zakjes oplos pas bij ons brood met gebakken eitje! Dat smaakte wel prima allemaal. Daarna aan de wandel door Accra, we dachten dat we boften, er was markt, maar die is er elke dag wel leuk om het straatleven mee te maken, veel leuker dan dat hotel aan het strand eigenlijk. Het valt ons op dat het toch wel wat netter en moderner is dan in Ethiopië, mooiere auto’s en wegen in elk geval. We zien veel handel in 2e handskleding, schoenen, stropdassen etc. maar ook zeeppoeder in zakjes, vrouwen met teiltjes met fruit of zakjes water op hun hoofd. We krijgen zo nu en dan commentaar, white men, papa wordt Joop genoemd, ik “he lady” en foto’s maken zijn ook hier niet echt welkom, maar bij sommige ook weer wel en vragen dan om small money natuurlijk. Ik vind de mensen niet zo vriendelijk als dat ik in de boekjes gelezen heb, ze zijn bij het onvriendelijke af soms zelfs.
Terug in het hotel zijn onze kamers al schoongemaakt en mogen we eigenlijk niet meer naar de wc en handen wassen….terwijl we pas om 12.00 uur uit hoeven checken….maar de aardige kamerschoonmaak meneer helpt ons en zegt dat we onze gang kunnen gaan, hij maakt wel weer schoon! Daarna beneden een heel gedoe om een bonnetje te krijgen van de kosten van de kamers, het duurt en duurt en we worden om 12.00 opgehaald…..we willen ook graag een flesje cola uit de koelkast, maar die komt ook maar niet….het was niet te geloven, maar uiteindelijk kregen we toch eerst wat cola..dat blijkt flink bevroren te zijn….uiteindelijk na verkeerde berekeningen en bonnetjes die terug moeten is het voor elkaar en kunnen we weg. Maar het is al bijna half 1 en nog geen Seth te bekennen..we gaan nog even buiten op de stoep zitten, waarna allemaal mensen zich ermee gaan bemoeien, we moeten binnen in de airco zitten..en zeker niet op de stoep , een vrouw wil stoelen halen….
En ja hoor daar komt de pickup truck aan, we ontmoeten nu ook Angela, zij is erg aardig. De koffers gaan nu samen met hun bagage achterin en wij moeten samen met Seth en nog allemaal tassen op de achterbank, het is proppen….en erg warm…We rijden Accra uit, ze blijven maar klagen over ons slecht gelegen hotel. We tanken als we bijna de stad uit zijn en Angela koopt water en heeft voor ons ook chocola gekocht, omdat Ghana bekent is om de cacao, het smaakt heerlijk!
Het is een leuke rit, maar de chauffeur denkt dat ie meedoet aan Formule I, haalt in over doorgetrokken strepen en dan komt er ook inderdaad iets recht op je af, een keer een motor, die maakt gewoon wat meer ruimte, maar 1x moet een auto ook vol in de remmen. Het is heel groen onderweg en soms zien we de kust, overal is het markt. Veel geiten, kippen op de weg en koeien in de wei. Veel palmbomen en prachtige roodbloeiende bomen. Soms wordt er gepraat maar ook veel rustig om ons heen kijken, alleen jammer dat we zo opgepropt zaten. Op een markt wil Angela nog papaya’s kopen. Dan rijdt je een markt op en komen de verkopers wel naar je toe, je hoeft de auto niet uit..wel handig. Ze keurt er een paar heel makkelijk af en kiest de goede en dan weer rijden met de pickup. In Cape Coast zien we dan echt de zee en strand, maar wij draaien al snel naar rechts de oprijlaan van de Universiteit op, een hele lange mooie groene laan. We parkeren voor het guesthouse. Die ziet er goed uit, mooie kamer, airco, koelkast en wifi!!! Heel blij mee!
We gaan eten met Seth en Angela, zou hebben ook hier Star beer! We eten fried rice met kip en Joop met vis, was lekker, we lustten ook wel wat. Daarna gaan we naar de bibliotheek van de Universiteit. Op de 3e etage vinden we een prachtig computerlokaal, er staan wel iets van 30 computers en…..ze hebben al Windows 7! De systeembeheerder is druk bezig met het installeren van Jaws…het is niet te geloven, dit ziet er echt heel goed uit, wat een verschil met Ethiopië. Tegelijk ook wel beetje eng, kan ik deze mensen wel brengen wat ze verwachten…..ze hebben al best veel, zullen ze nog wel wat aan mijn meegebrachte freeware en training hebben?
Joop en ik overdenken dit op het balkon bij mijn kamer onder het genot van nog maar een Star. We besluiten het beste er van te maken, we kunnen niet meer dan ons best doen!
Na een heerlijke douche, veel water! en lekker warm, nu nog even mail checken, whatsappen en op Facebook kijken en dan hopelijk lekker slapen. Morgen om kwart over 7 ontbijt, daarna moeten we onze speeches geven….die ga ik nog eens even nalezen…..
Pinkstermaandag 28 mei:
Best goed geslapen, na een douche, alweer lekker veel warm water, op naar het ontbijt. We krijgen een thermoskan met warm water en 2 zakjes nescafé voor een gigantische grote mok. Ik heb de dompelaar mee en was best vroeg op, dus had ook al een kopje koffie in mijn kamer gehad. Naast de mok koffie krijgen we 2 snee lichtbruin, vrij droog brood en een gebakken ei. Geen boter of jam ofzo. Het smaakt goed en na het ontbijt gaan we nog een klein stukje wandelen. We worden aangehouden door een auto met een meneer erin die ons er op wijst dat we ons op private terrein bevinden, maar als we uitleggen wat we hier doen is hij heel vriendelijk. Voor wat je leest in de boekjes valt het mij wel een beetje tegen met de vriendelijkheid en vooral de humor van de Ghanezen, ik vind ze vrij gesloten en stug eigenlijk. Daarna lopen we naar het gebouw waar de training zal zijn, de grote bibliotheek van de Universiteit. We komen Seth tegen en hij neemt ons mee naar de kelder, daar zijn een paar ruimte’s speciaal voor de blinde studenten. Een prachtig lokaal met computers en hele luxe bureaustoelen, we worden bijna jaloers, het is hier mooier dan de leslokalen bij Visio. We maken kennis met een aantal mensen van de visually impaired sectie. Iedereen is heel formeel in het kennismaken. We zien ook nog een ruimte met beeldschermloepen en brailleprinters. Wat een verschil met Ethiopië, ze hebben het hier veel beter voor elkaar. De chef verteld over studenten die nu best goede banen hebben dankzij de goede opleiding aan deze Universiteit. Voor de blinde studenten gaat dit vooral om theoretische vakken, veel leraren, maar er is ook iemand journaallezer geworden op de Ghaneze tv. Daarna moeten we mee naar the big boss van de bibliotheek. We komen eerst op zijn secretariaat en dan door de spannende deur naar hem toe. Hij straalt veel autoriteit uit, gaat voor zijn bureau zitten en hoort alles aan, weer de kennismaking met ons en Seth verteld wat er deze week in zijn gebouw gebeurd. Hij vindt het allemaal heel belangrijk, zou ook graag bij de openingscermonie zijn, maar hij heeft zo’n drukke agenda, jammer, jammer……we horen op de achtergrond praten van waarschijnljk een radio, maar verdenken hem er ook van dat hij een tv achter zijn bureau heeft en stiekum naar soaps zit te kijken…
Daarna weer naar boven, de klasruimte is nu beschikbaar, eerder werd die nog schoongemaakt. Het is inmiddels al over 9, we zouden half 9 beginnen….onze participants komen binnen en dan kunnen we van start, maar dat gaat zo maar niet. Er worden formulieren uitgedeeld, het schema voor deze week. Ze moeten ook op een papier schrijven wat hun verwachtingen zijn van deze week. De bedoeling is om die op een flipover te plakken, maar die kwam pas einde van de middag in de ruimte aan….wij worden na het opmaken van de regels: op tijd komen, mobiele telefoon uit, geen gesprekken etc. voorgesteld en gaan iets over ons zelf vertellen ook. Daarna een rondje langs alle studenten, naam, school waar ze werken en in welke regio, dat is hier heel belangrijk, uit welke regio kom je? Daarnaast vertellen ze wat ze hebben opgeschreven, de verwachtingen. Het gaat vooral om de basiskennis horen we nu en dat maakt ons meteen een stuk minder zenuwachtig….
Daarna starten we de les met het leren Word op te starten zonder gebruik van de muis, dit gaat meteen mis, want er staat op bijna alle computers nog geen Office….ons was verteld gisteravond dat ze dit allemaal klaar zouden hebben vandaag…..wij schakelen snel over naar Wordpad, ook geen probleem. We leren ze hoe zonder muis in het opstartmenu te komen en vanaf daar alles op de computer te bereiken. Dit gaat bij de één een stuk beter dan bij de ander. Sommigen zien voor het eerst een toetsenbord lijkt het. We stellen meteen onze basic skills cursus bij en beginnen opnieuw en leggen eerst het toetsenbord beter uit. We zijn net lekker bezig als we moeten onderbreken voor de openingsceremonie….iedereen moet achter in de zaal zitten en wij moeten achter de tafel daarvoor….er is een voorzitter en elke speech (waar we een heel schema voor aangereikt hebben gekregen) begint met dear chairman, resource persons from the Netherlands, lady’s en gentleman……maar allereerst gaat iemand van de studenten voor in gebed. We gaan allemaal staan tijdens het gebed en sluiten met hardop: Amen.
Daarna de speeches, iedereen zegt zo’n beetje hetzelfde. Ook nu weer een introductierondje voor iedereen, we horen weer alle mensen hun naam, regio en beroep noemen. Wij worden ook uitgenodigd ons voor te stellen en wij plakken hier ook meteen onze speech aan vast….dat bleek niet de bedoeling, want later in het programma van de ceremonie worden we uitgenodigd onze speech te houden, maar wij weten niks meer te melden en dat vinden ze ook wel weer prima. Angela leest nog 3 kantjes speech van de hoofddirecteur voor, die er helaas (gelukkig voor ons) niet bij kan zijn, belangrijke vergaderingen elders in het land….misschien dat zij vrijdag nog komt, we hopen van niet…..het schijnt een bijzondere vrouw te zijn….ze hebben ’t er ook al over om zaterdag op weg naar het vliegveld bij haar huis langs te gaan…we wachten af.
Na de ceremonie is het tijd voor een snack, iedereen krijgt een plastic bakje met 2 soort pastei achtige cakejes, best lekker! En een blikje fris.
Daarna kunnen we verder met de les, ik begin met typevaardigheid leren á la Scheidegger methode. Ze zijn er allemaal gelukkig heel enthousiast over en de training begint best goed vorm te krijgen zo. Dan is het ook zo weer tijd voor de lunch, eerst ging er al een formulier rond waarop iedereen kan aangeven wat ze willen eten, volgens mij 2 keuze’s. Wij eten rijst met kip en het smaakt prima. Daarna hebben we nog even tijd om even naar de kamer om op te frissen (en ik stiekem roken op mijn balkon, dat is wel moeilijk hier hoor, je ziet echt niemand roken, het moet steeds erg stiekem..)
Na de lunch verder met de typevaardigheid, iedereen doet goed zijn of haar best (er zijn maar 2 vrouwen trouwens) De grapjes om de lol in het typen te houden vallen niet altijd even goed, ik blijf er bij dat ze niet zo humorvol zijn als ik had gelezen in mijn boekje.
Het is dan zomaar half 5 en de mevrouw van de bibliotheek staat al te dralen met de sleutels, we moeten er een einde aan maken. Een paar studenten komen zeggen dat ze veel gehad hebben aan de training, dat geeft ons moed voor de komende dagen! Joop eindigt de les nog met wat we ’s ochtends ook geleerd hebben, alt + tab, alt + F4 en de computer afsluiten.
We lopen terug (met paraplu, het regent de hele dag eigenlijk al, soms ook dik onweer, maar niks koud, dan is het toch heel anders dan bij ons) naar het guesthouse. We vertellen Seth dat we naar het strand willen wandelen, die kijkt bedenkelijk, dat schijnt wel ver te zijn. Angela bedenkt dat we er met de auto heen moeten de 1e keer dan kunnen we de route bekijken en inschatten of het te wandelen is, goed plan! Seth is de sigaar want naast de chauffeur die opgetrommeld wordt moet hij ook mee van Angela. We rijden naar het strand, het is inderdaad een hele wandeling. Heerlijk is het om even aan zee te staan, heerlijk briesje, prachtig uitzicht met de zee en de palmbomen. We maken foto’s en wandelen een stukje. Dan terug naar de campus, we zien onderweg ook nog een souvenirshop op loopafstand, daar wordt een mens ook blij van…..kunnen we toch nog iets kopen voor thuis. Morgen maar eens heen lopen.
Daarna gaan we lekker douchen en even relaxen, dan is het alweer tijd voor het diner. Speciaal voor ons is er kip! Met patat en een heerlijk sausje, het lijkt op sambal maar is niet heel scherp, heel lekker! Flesje Star erbij natuurlijk. Seth en Angela komen later ook, zij eten niet met ons, maar blijven wachten op hun take away bakje en vertrekken daarna naar hun kamers om het te nuttigen. We praten nog even gezellig met hen. Seth is in Holland geweest en verteld over het eten, veel brood vond hij….veel verschillende soepen en ook de zoute haring en frikandellen, kroketten etc. heeft hij geprobeerd!
Na het eten drinken we nog een Star, maar daarna worden we er uit gegooid, het begon met het licht uitdoen in de koelkast, de ober die zijn tas inpakt en dan weet je genoeg, we moeten weg…
Nu even lekker op bed liggen en wat dingen op de laptop doen, straks vroeg slapen, best wel moe na zo’n dag! Maar niet meer zo zenuwachtig over de training, het komt goed!!
Dinsdag 29 mei:
Na een kort nachtje weer een nieuwe werkdag! Om vier uur ’s nachts eerst klaarwakker van de moskee, ja ook hier, en het onweer…even buiten zitten kijken, wel mooi dat weerlicht hier.
Om kwart over 6 een geklop op mijn deur, ik schrok wakker en dacht dat ik me had verslapen..maar het blijkt de receptioniste te zijn, zij is echt totaal niet vriendelijk en straalt een luiheid uit waar je moe van wordt. Ze overhandigd me een sleutel met nummer 9 en pakt mijn sleutel met nummer 9 die op de stoel meteen naast de deur ligt en weg is ze weer…..nou ja en dat om kwart over 6 ’s ochtends…blijkbaar is ze er achtergekomen dat ik gisteren de reservesleutel heb gekregen in plaats van de juiste…verschil zie je niet trouwens aan beide hangt een kaartje met nummer 9…
Ik kan niet meer slapen natuurlijk en zet maar een kopje koffie, gelukkig de dompelaar en zakjes nescafé meegenomen. Douchen en beetje internetten en dan op naar het ontbijt. Deze keer weer 2 hele droge boterhammen, met een gekookt ei en een pakje smeerkaas! Leuk voor de variatie! Het ei is niet geel van binnen maar eerder wit, lijkt raar maar smaakte wel! Waar we ons slap om lachen zijn de ontbijtbonnen..die moet je eerst ophalen bij de zeer luie mevrouw achter de balie, het duurt tijden voor ze jou kamernummer gevonden heeft…daarna moet je dat bonnetje inleveren in het restaurant…daarna gaat het terug naar de receptie. Heel vaak is de luie dame niet achter de balie, dan loop je naar het restaurant en is ze daar “druk” bezig mensen een bonnetje te geven, maar stuurt jou net zo vrolijk terug naar de balie…want je moet wel eerst een bonnetje halen!
Daarna weer richting bibliotheek voor de training, iedereen was prachtig op tijd! We wilden al starten met de training, maar dat was niet de bedoeling, eerst natuurlijk een gebed! Daarna las iemand een verslag voor over de vorige dag, echt heel uitgebreid, net zoiets als wat ik nu doe, maar dan ook met tijden en namen en veel meer…..daarna kon daar commentaar op worden gegeven…en dat kwam er..alles moet kloppen tot op de punt en komma!
Daarna dan echt van start, even het typen herhalen, het werken met meerdere programma’s etc. Dan kunnen we van start met de sneltoetsen, zowel van Windows als Jaws. Ineens wordt er een beamer en projectiescherm binnengebracht, dat is mooi, daar wordt het makkelijker van!
Tot de snack van 10.00 uur is het hard werken en uitleggen. Het blikje drinken wat smaakt naar shandy maar een afdronk heeft zoals Red Bull gaat er prima in en ook weer een lekker pasteitje!
Daarna verder met de basissneltoetsen, nu ook achteraf opmaken d.m.v. selectie, kopiëren, knippen en plakken etc.
Het is zo weer tijd voor de lunch op deze manier. Ik viel wel bijna om van verbazing toen iemand mij vroeg wat is het nut van al die sneltoetsen, ik doe het wel met de muis….ik heb nog maar eens uitgelegd dat dit een training is om blinde mensen en trainers daarvan te kunnen trainen…blinde mensen zien helaas geen muisaanwijzer…..oh ja zegt ie…..dat is gisteren in wel 20 speeches genoemd…..niet te geloven toch?
Eerst snel even naar de kamer, naar een schone wc (en een sigaret op het balkon natuurlijk…ik snak er dan echt naar..) en dan op naar de lunch. We eten rijst met gebakken banaan en wat een verrassing met kip! Het smaakt prima! De anderen eten iets uit een teiltje, roodachtige soep met cassave (fufu) en rare stukje vlees (wij kregen de kriebels ervan) we hoorden later dat dit geit was. Voor ze beginnen te eten krijgen ze een teiltje water en wassen alleen hun rechterhand hierin, de fles “Dreft” staat op tafel. Ze eten met hun rechterhand, de linker is onrein. Ze smullen allemaal maar wij zijn toch wel blij met de kip…
Daarna snel even langs de kamer en naar het leslokaal terug. Op weg daarnaar toe komen we een kudde koeien tegen. Ik hoor later dat een boer zijn koeien hier op de campus mag laten grazen! Er liggen nu wel overal grote koeienvlaaien..ook op de looppaden. Het zijn best mooie koeien met grote hoorns op hun koppen. Er zijn hier ook mooie en bijzondere vogels en veel vlinders.
We starten weer met de training, bestandsbeheer nu en daarna delen we ook de usb-sticks uit en kunnen ze oefenen met hoe die te openen etc. en natuurlijk gaan ze kijken wat daar allemaal op staat! Dan is het zo half 4 en moet er een evaluatie komen en tijd voor vragen en opmerkingen en natuurlijk besluiten we met gebed, een stil gebed dit keer, onze moslimbroeder gaat voor en iedereen gaat nu voor zichzelf prevelen en gezamenlijk zeggen we: Amen.
Dan op naar de kamer, even roken en naar de wc en dan willen we nog even wandelen. Het valt me op dat we geen handdoek hebben en we melden dit bij de balie, ze gaan eentje regelen zegt de luie dame.
We wandelen ongeveer een half uur en gaan dan door de poort de Campus uit, het is er druk verkeer, er staat zelfs iemand in uniform dit te regelen. We komen er achter dat de beach te ver is om te lopen en zien een terras! Zowaar is het open en worden er 2 stoelen afgedroogd en daar zitten we op een echt Ghanees terras. Het blijkt er soms druk te zijn, veel tafels en stoelen gericht op een groot houten scherm, hier kijken ze gezamenlijk naar het voetballen op tv, vast via beamer ofzo geprojecteerd op dat scherm, er is nu niks op te zien. We drinken een heerlijk biertje en evalueren de dag! Daarna lopen we het enige winkeltje in wat we hebben gespot en kopen wat souvenirs. De winkelvrouw is prachtig gekleed en heeft mooie dingen te koop, maar ze is wel duur…..ik ben in 1x door al mijn geld heen! Dan moeten we snel terug want om 18.30 is het diner…net op tijd halen we dit, we hebben nog steeds geen handdoek, melden dit en het wordt geregeld zegt ze…Angela zit al te wachten, Seth is in zijn kamer, hij is erg moe verteld Angela. We krijgen een bord spaghetti met heerlijke saus, het smaakt echt prima! Na het eten gaan we vragen naar de handdoek, maar dat wordt een probleem, de linnenkast is al gesloten en iemand anders, die er niet meer is, heeft de sleutel, morgenochtend kunnen we een handdoek krijgen…..oh nee he? Dat wordt om 6 uur weer een wake up call aan de deur van de nog steeds onvriendelijke luie dame…..ik heb nog een klein gastendoekje en Joop besluit het maar met de sprei te doen…
Zo dit verslag is klaar, nog even op Facebook kijken en nu.nl (als er wifi is, dit hapert steeds vaker) en dan lekker slapen! (hopelijk)
Woensdag 30 mei:
Het is zwaar bewolkt, onweer dreigt, het regent een beetje. Ik ben alweer vroeg wakker en eerst een lekkere douche en daarna een kopje koffie in de kamer. Er is geen wifi, dus kan niet even kijken wat het weer in Nederland is…
Gelukkig werd ik niet gewekt om 5 uur ofzo door de luie mevrouw die een handdoek kwam brengen, was ik even bang voor..maar gelukkig niet, al heb ik nog steeds alleen mijn kletsnatte gastendoekje, het droogt hier voor geen meter in de kamer. Om half acht ontbijt, 2 plakken brood, een omelet vandaag en weer een smeerkaasje en een grote mok nescafé. We zitten aan een lange tafel die voor veel mensen gedekt is, Seth komt bij ons zitten, maar niemand anders. De rest van de groep gaat aan ongedekte tafels zitten, ik vraag Seth waarom ze niet bij ons komen…dat heeft te maken met respect, mensen hebben respect hier voor de ouderen en mensen die respect verdienen, zoals dus trainers van Visio blijkbaar. Hij legt nog meer uit over die respectregels, hij is wel moeilijk te verstaan, maar ik snap het meeste wel. Ik vertel hem dat wij ons erg klein voelden toen we bij de big boss van de bibliotheek in de kamer zaten, hij moest erg lachen en vertelde dat hij zich ook erg klein voelde, al is hij een stuk ouder dan die meneer en eigenlijk verdiende hij dus respect. Ik vraag hoe is het om bij de big boss van de hele Universiteit te komen, hij zegt dat je dan helemaal je klein voelt, hij is als een koning.
Daarna op naar de les. Ze zijn allemaal weer mooi op tijd, we starten weer met gebed, alweer door een moslim vandaag en ik hoor hem Allah zeggen als wij besluiten met Amen.
Dan leest Bernard het verslag van de vorige dag voor, weer precies tot op de punt en komma, met tijden en namen en zelfs met welke sneltoetsen ze geleerd hebben.
Ik start met herhaling van het opslaan en naam geven in the documents, als dat goed gaat gaan we over naar het opslaan op usb-stick. Als iedereen dit onder de knie heeft leer ik ze een document te verwijderen en hoe het een andere naam te geven. Daarna gaan we over op de Freeware op de stick, de gratis vergrotingssoftware en later ook de NVDA screenreader, ook gratis. Ze zijn er erg blij mee en zijn druk aan het oefenen daarmee. Oh ja natuurlijk om 10.00 uur een snack, iedereen weer een flesje water, een blikje fris en het plastic bakje met koekje/pasteitje. Joop en ik krijgen een flesje fruitsap, erg lekker! De vieze wc kon ik vandaag gelukkig overslaan, ik hield het tot de lunch in tot mijn schone wc in mijn kamer.
De lunch is weer om 12.30, wij krijgen een gigantisch bord met spaghetti en rijst met bonen, met sausje en een visje. We krijgen maar de helft op, ze zijn meteen bang dan dat je het niet lust, maar het was echt veel te veel….
Even naar de kamer en dan weer naar de les. Als we op de 3e verdieping arriveren, veel trappen in die warmte, blijkt de deur nog op slot, we lopen net als onze studenten een beetje door de schappen met hele oude boeken en tijdschriften in de bibliotheek. Zitten even in de wachtruimte en dan krijg ik een helder idee om eens te informeren aan de balie en zowaar deze dame heeft een sleutel en kunnen we naar binnen!
Oh ja ik vergeet de handdoeksoap, we vroegen eerst vanochtend aan de balie en ze zeiden dat het geregeld zou worden, na de lunch was het bed opgemaakt, maar nog geen handdoek, we vragen opnieuw en ze zeggen dat de handdoeken buiten hangen te drogen…en dat is waar! Om de hoek bij het restaurant zagen we ze hangen, hebben er foto van gemaakt!
De les kan weer beginnen, we laten ze oefenen met de NVDA in combinatie met Internet en ik neem een paar mensen apart die echt vroegen naar meer info dan de basis over Internet. Ineens heeft niemand meer Internet, wij op de computer aan de projector ook niet….moeilijk uitleggen nu dus…
De leuke systeembeheerder wordt weer opgetrommeld, ik vind hem echt heel leuk, vrolijk, vriendelijk en heel handig! Ze zijn er nog druk mee bezig als het al over 3 is, we hebben nog wel de sneltoetsen uitgelegd, maar ze kunnen ze zo niet oefenen. We beginnen met onze laptops opstarten en 1 voor 1 komen ze allemaal met hun usb-stick zodat ze de formulieren die ze moeten invullen op stick hebben . Ze moeten er 3 invullen, de intake voor de volgende workshop van Visio, het evaluatieformulier van onze ict workshop en het implementatieformulier. Als dat klaar is vertellen we nog wat handigheidjes over Internet en daarna kunnen ze zelf nog oefenen tot 6 uur, dat mag deze keer van de Universiteit omdat vrijdag de hele dag de stroom er af zal zijn….De afsluiting van de dag start met een vragenrondje en dan natuurlijk een gebed! Wij gaan om kwart over 4 weg, zij kunnen dus nog oefenen tot 6 uur..maar er gaan er ook best veel al weg.. we horen later van Seth dat ze nog hebben kunnen oefenen met Internet, dat was er later weer!
Wij gaan aan de wandel naar onze leuke terras! We vinden zelfs een snellere manier om de campus af te komen en zijn er een kwartier korter lopen. We komen langs veel gebouwen en schoolbussen met christelijke kreten erop, de bocht om en daar blijkt de taxi standplaats te zijn, we kwamen eerder al langs een grote bank ook, met pinautomaat! De taxi chauffeurs vragen waarom wij lopen?? We leggen uit dat dit lekker is na een dag training, dat snappen ze wel en lachen. Onderweg komen we veel mensen tegen maar er zijn maar weinig die groeten, als je zelf "hallo how are you" roept komen ze wel vaak los. Na het verhaal van Seth vanochten bedenk ik me dat ze misschien ook wel uit respect en een soort angst voor autoriteit eerst niet uit zichzelf iets durven te zeggen, dat het dus niet onvriendelijkheid is.
Op het terras herkennen ze ons al, we drinken een welverdiend biertje. Ze hebben de Barry White cd gewisseld voor een andere ook, leuke muziek. Het enige vervelende aan dit terras is de vliegen, ik heb echt gigantisch veel muggenbulten nu en had me ook nog wel ingesprayed voor we er naar toe liepen. Daarna nog snel even langs het winkeltje, ik wil toch nog een paar armbandjes voor kado te geven in Holland. Het is niet te geloven maar ze zet me weer af….ik vraag eerst die armbandjes kosten 1 Ceti toch? Ze zegt “ja” ik zoek er 5 uit, geef een briefje van 5 en dan zegt ze dat ze 2 Ceti kosten….nou ja…..maar okee, nog niet duur en ik geef haar het laatste briefje van 5 wat ik heb en nu ben ik echt blut…maar er is een pin in de buurt!
Daarna via de korte weg retour. Terug in het hotel horen we dat Angela al op ons zit te wachten in het restaurant, ik wil eerst mijn handen wassen, maar er is geen water…de wifi doet het ook nog steeds niet. We vragen het na bij de receptie…en vragen of we mogen proberen de router te resetten, hij vind het prima. Maar ook na de reset nog geen wifi. Voor het water heeft hij een oplossing ze kunnen ons een emmer water brengen! Hahaha, we hebben toch geen handdoek, laat dat water ook maar…
In het restaurant zit Angela dus al te wachten en we zitten nog niet of er komt een bord eten voor ons aan, weer gebakken banaan, salade en Yam of Jam (zoeken we op) balletjes met heerlijk sausje. Het smaakt alweer prima! Oh ja er was natuurlijk ook kip bij! De malariapil er nog bij innemen met een biertje en alles is weer klaar! Angela vraagt nog naar het water en handdoeken, het water schijnt morgen weer te komen….en als we terugkomen bij de receptie staat er een meneer in pak met stropdas met 2 handdoeken over de arm, als een ober in een duur restaurant met een servet over de arm…hij loopt zelfs met ons mee naar de kamer, waar we plechtig een handdoek overhandigd krijgen…..deze is klets en kletsnat…hahahahaha Joop moet weer met de sprei in de weer en ik nog steeds met het natte gastendoekje! Hij begint ook weer over een emmer water maar wij bedanken vriendelijk! Net als ik met een flesje water en een washandje me een beetje wil opfrissen bedenk ik me dat we een boiler hebben….daar moet toch nog water inzitten….ik probeer de douche en ja hoor, genoeg water om in elk geval een beetje op te frissen, mijn haar kan nog wel een dag mee. Afdrogen met het gastendoekje en even voor de airco staan en ik ben weer lekker fris en droog! Nu nog even de foto’s van vandaag op de laptop zetten en dan maar eens boek lezen, internetten zit er niet in, wat een rust eigenlijk, geen mail, geen facebook, geen whatsapp vandaag! Morgen al laatste echte lesdag, tijdens ons biertje op het terras hebben we een programma voor morgen gemaakt, we hebben er zelfs een sneltoetsenquiz voor na de lunch voor bedacht…ik heb klompjes (delftsblauw van de Xenos, zijn erg leuk om uit te delen in het buitenland!) als prijzen, we zijn heel benieuwd of dit de laatkomers na de lunch (2 hebben standaard een slaapje vertelde Angela) zal stimuleren nu wel op tijd te komen……ik denk het wel…als er wat te halen valt…morgenmiddag na de les hebben we ook alvast de evaluatie omdat er vrijdag geen stroom is…kunnen ze dat formulier nog op de computer invullen. De rest gebeurd dan vrijdagochtend, dat formulier mogen ze dan met pen invullen. Een andere collega van Angela en Seth komt ook morgen hoorden we…en de directrice komt toch pas zaterdag en wil ons zeker nog ontmoeten, maar we gaan ’s ochtends vroeg wel eerst naar Kakum NP zegt Angela! Dat is mooi, daar hebben we zin in, daar kun je 40 meter hoog door de bomen lopen, ’s ochtends vroeg schijnen er zelfs olifanten ze zijn…..Seth en de chauffeur hebben er ook zin in, Seth is er ook nog nooit geweest. Ik ben heel benieuwd naar dit “Boomkroonpad” het zal meer zweten worden dan in Borger! Vrijdagmiddag nemen ze ons mee naar het Cape Coast Castle, daar ben ik ook erg benieuwd naar, zal wel heel indrukwekkend zijn. Seth vindt het volgens mij erg leuk dat ik me verdiept heb in de geschiedenis van Ghana, dat slavenverleden is natuurlijk vreselijk maar Angela relativeert het heel mooi “they have fun now in the USA and the Caribbean………..” we hebben ’t er over dat het zo gaat met wrede dingen in de geschiedenis…denk aan de Duitsters en de holocaust..daar kunnen de Duitsers van nu ook niks aan doen…
Al met al was het een goede dag, ik ben blij dat de studenten erg tevreden zijn over wat ze allemaal leren en dat ze de gratis software allemaal goed kunnen gebruiken. Ook als je even bij iemand gaat zitten en een praatje maakt/vraagt of je nog iets kunt uitleggen dat ze dan ook gericht aan leerlingen denken en vertellen dat ze voor die leerling nu precies weten hoe ze die beter kunnen helpen met de computer, heel mooi!
Donderdag 31 mei:
Alweer vroeg wakker, gelukkig komt er weer water uit de douche! Heeeeerlijk. Om haf 8 weer richting ontbijt, eerst natuurlijk langs de balie voor een ontbijtbonnetje. Het duurt lang voor we een thermoskan water krijgen met nescafé, het staat namelijk niet op het programma vandaag, de keuze is thee of een kom rijstwater. Angela en Seth zijn er niet maar gelukkig helpen onze studenten ons aan de koffie en de ober serveert ons ook een heerlijk gebakken ei vandaag, en weer een smeerkaasje.
Om half 9 zijn we in het leslokaal, eerst beginnen met gebed en dan gaan Christina, Carolina en Adam beginnen met zingen, de rest valt bij en een paar gaan prachtig staan dansen, erg leuk! De zeurpiet in de groep snapt niet waarom dit nu moet, Christina verteld dat het een verzoek van mij is, Marielle van Visio vertelde me er over en ik had haar daarom gevraagd naar een zangmoment……
Daarna wordt het rapport van de vorige dag voorgelezen, weer uitgebreid en een aantal hebben er nog opmerkingen over, het gaat elke keer over elke punt en komma…dan kunnen wij van start. De projector is er nog niet…we gaan eerst internet met Jaws en de NVDA herhalen, veel zijn gisteren langer gebleven om te oefenen, maar daar zie ik nog niet veel van terug. Dus hardop de sneltoetsencombinaties herhaald. Daarna bij een paar mensen apart dingen zitten uitleggen. Timothy heeft nog een vraag over emailen, ze hebben in zijn klas XP, ik vertel hem over Outlook Express, veel makkelijker voor blinde kinderen dan wat ze nu doen…emailen met Yahoo. Hij is erg blij met de informatie. Het is allang 10.00 uur geweest dan en de snack laat op zich wachten dus laat Joop nog Supernova zien. We gaan verder met what’s new, de Ipad, Ipone, ik laat de Android tablet en smartphone zien en mijn laptopje met de demo van Windows 8. Ondertussen is er ook de snack, een heel vies broodje warm vlees, ik besluit het te laten staan…heb nog geen diarree en wil het zo houden. We lopen door de klas en laten in groepjes de nieuwe dingen zien en proberen + uitleg. Ondertussen zijn ze ook alweer druk bezig met hun Facebookstatus en in het invullen van de formulieren….ik laat het maar zo, veel gebruiken nu wel de m.facebook.com
Dan is het tijd voor lunch, veel later dan normaal. Ik kondig aan dat we na de lunch een sneltoetsenquiz zullen hebben….wij gaan eerst snel langs de kamers, plassen op schone wc en stiekem roken…
Dan op naar het restaurant, veel studenten laten hun lunch inpakken om mee te nemen naar hun kamers en de sneltoetsen nog te bestuderen…hahahaha
We krijgen een grote kom met een bruin goedje en dit is de pindasoep…er drijft een bal in dit blijkt sticky rijst te zijn en 2 onbestemde stukjes vlees, dit is geit verteld Angela. Voor de vorm neem ik een paar lepels, het is heel erg pittig en de rijst is heel klef, de geit begin ik maar niet aan. Niet veel gegeten dus.
Dan snel even naar de kamer en terug naar het klaslokaal. De meesten zijn er natuurlijk, we gaan voor de prijzen! De 2 die altijd een slaapje doen na de lunch laten zich helaas niet verleiden door de prijzen en zijn afwezig en blijven ook verder de hele middag afwezig….
Joop en ik maken nog een nummering in de vragen en als iedereen er is ga ik van start met de quiz. Ze doen allemaal heel erg hun best! We hebben 21 vragen, vraag 21 is de bonusvraag! Ze zijn heel precies in alles, hierin dus ook, ik moet het goed formuleren en herhalen….na de vragen te hebben gesteld halen we de antwoordbriefjes op. We vertellen alvast dat dit een goede leermethode is om mensen actief te houden en te triggeren om te studeren, dit had ik zo bedacht en vond het wel leuk klinken maar het is natuurlijk ook zo en reuze handig voor hun als de stroom uitvalt tijdens een les . Dan op naar de 2e lesmethode van de dag, we laten ze duo’s maken en elkaar lesgeven met een screenreader aan en het beeldscherm uit….dit komt moeizaam op gang, ze hebben niet zoveel zin. Sommigen gaan serieus aan de slag, anderen hebben meer zin in de formulieren die ze moeten invullen…..ik snap dat ook wel beetje, maar wel jammer, ik probeer nog streng te zijn en ze aan het werk te zetten….
Joop en ik gaan de antwoorden nakijken, er is maar eentje die de bonusvraag goed heeft! Simpele dingen als tab (vooruit) en shift + tab (achteruit) weten ze helemaal niet, daar worden we wel beetje moedeloos van, dit hebben we zo vaak gedaan….maar andere sneltoetsen weten ze wel weer goed…al met al nog niet eens zo slecht. We hebben 2 mensen op nummer 3, Ismael (de man met de sticker van +1.75 nog op de leesbril) en Gideon. Ze komen naar voren en krijgen hun prijs, de klompjes van de Xenos, de sleutelhanger….Adam is nummer 2, Timothy is nummer 1, hij krijgt grotere klompjes aan een nederlandse vlag koordje (dit blijken ook de kleuren van een politieke partij te zijn in Ghana, achteraf dus niet zo’n goed idee…vinden ze niet zo leuk geloof ik, zal wel een soort PVV zijn..) De winnaar mag ook nog met de quizmaster op de foto. Al met al was de quiz wel een groot succes en hebben ze er ook nog veel van geleerd…voor de prijsuitreiking heb ik natuurlijk alle antwoorden doorgenomen en kwamen er veel oh ja’s en nu vergeten ze het nooit weer (hoop ik..) Ook nog uitgelegd dat het niet om de prijzen maar om de fun en het leren gaat….Ismael verwachtte nl. een Ipad als prijs….
Daarna is het alweer twintig voor 4, het vragenrondje start, daarna het gebed en dan zijn wij vrij om te gaan, zij blijven allemaal nog voor de evaluatie. Als we weg willen gaan komt Julius, de slechtziende meneer aanzetten met een blinde meneer die kennis wil maken, hij wil graag en veel praten nog…en wil ons morgen meenemen naar Cape Coast City, snapt er niks van dat we naar het Castle gaan, dat doe je toch niet…haha We hebben helemaal geen zin meer in nog meer praten en uitleggen in het engels dus zeggen dat we de zaal uitmoeten, ze gaan evalueren en daar mogen wij niet bij zijn... Ze pikken het en we gaan de deur uit, Julius loopt mee en begint op de gang nog over dat hij met ons wil vergaderen…hij wil kennis uitwisselen, ook als we weer in Nederland zijn, we beloven hem morgen een visitekaartje te geven en dalen snel de trappen af…….
Op naar ons fijne terras, de zon staat hoog aan de hemel vandaag, het is erg warm. We vinden een nog kortere route naar de poort en zitten al snel achter een koel biertje. Er zijn ook minder vliegen dan gisteren en ze hebben 2 cd’s want vandaag zingt Barry White weer uit de speakers. De stoelen werden ook alweer klaargezet voor het scherm, vanavond muziekclips erop vertelt het meisje van de bar. Het is echt een stamkroeg aan het worden, er zitten ook elke dag dezelfde mensen zoals een mevrouw met een wonderlijk kapsel. Er komen ook nog leuke schoolkinderen langs om te poseren voor een foto! Leuk! Joop en ik bespreken de bureaucratie hier en bij Visio en moeten er smakelijk om lachen, het is ook van den zotte soms met al die formulieren en regeltjes. Ik moet er niet aandenken om volgende week weer aan mijn productie te moeten denken…..vreselijk…
Oh ja Petra van Internationaal had me vanochtend toen ik onder de douche stond ook nog gebeld, ik heb gesmst, ze smste later terug…er zitten fouten in de certificaten die we mee hebben genomen, die moeten terug….de studenten krijgen nu hun ICT certificaat in september als de volgende mensen van Visio hier komen. Ze hadden morgen toch niet uitgereikt kunnen worden, de directrice komt hier pas zaterdag en zij moet ze ondertekenen….
Na het biertje lopen we terug, we zien dat het winkeltje gesloten is….hahaha die is op vakantie gegaan nadat ze ons zo opgelicht heeft…
Om half 7 gaan we weer richting restaurant en komen dan al Angela tegen en Jeremia, die is vandaag aangekomen, dat is ook iemand van de SPED. We eten met z’n vieren, Seth zit nog steeds in het computerlokaal met mensen formulieren in te vullen…….
We krijgen spaghetti met kip! Wat een verrassing ….kip! Maar na de geitenballen van vanmiddag zijn we er erg blij mee. Ik heb alleen niet zoveel zin meer in praten en dat moet nu wel…over hoe we de training vonden, wat is positief, wat negatief….wat zij er van vonden en uiteindelijk krijgen we het over de financiële crisis in Europa.
Daarna in Joop zijn kamer de financiën gedaan, we waren toch in die sfeer, we hebben in totaal maar voor 25 euro gedronken …dat valt reuze mee, verder hebben we hier all inclusive, kamer, eten en water (flesjes….ik heb een hele verzameling in de koelkast inmiddels…)
Dan douchen en nu dit verslag schrijven, zo nog even foto’s op de laptop en dan lekker slapen! Oh ja na het douchen eerst ook nog mijn afscheidsspeech voor morgen in elkaar geflanst…toch maar even op papier, wel zo veilig bij een blackout. Oh ja op de valreep vanmiddag moesten we van Seth ook nog even 10 Topics opschrijven van dingen die de studenten morgen moeten gaan presenteren….dat wordt lachen zonder computers en projector…er is immers geen stroom morgen. Hoe ze het geleerde nu willen presenteren is mij een raadsel. Er is morgenochtend een heel programma volgens mij, we zien wel…Angela had het over snack en lunch in één morgen, vroege lunch een heleboel mensen moeten nog ver reizen. Jeremia moet zaterdag weer met ons mee terug, daar balen we flink van, we waren net zo blij dat Angela hier nog blijft tot zondag, haar man haalt haar op om langs een feest te gaan ter ere van de 1e verjaardag van het overlijden van haar schoonmoeder, dat zijn hier hele happeningen. Wij dachten lekker, niet zo opgepropt in die pickup truck zitten….maar helaas….
Vrijdag 1 juni:
Alweer vroeg wakker, de chauffeur is druk bezig met onze pickuptruck, hij zit in een chalet tegenover mijn kamer…om half 8 ontbijt, een omelet deze keer en er is jam! Maar ik neem een smeerkaasje dat mag ook. Lekker bakje nescafé erbij. Ik zit met de rug naar de zaal maar Joop smiled al daar komt Seth aan, hij heeft een jurkje aan….en ja hoor daar is hij in een prachtige lange jurk met bijpassende broek eronder, het lijkt prachtig maar ook erg lachwekkend. Hij verteld dat er een probleem is met de formulieren, oh nee he, wat nu weer? De helft heeft het nog niet of niet goed ingevuld en nu hebben ze alles geprint en moet het nogmaals met de pen ingevuld, het schema van de ochtend zal dus drastisch gaan veranderen…..
Om 8 uur zou de stroom eraf gaan maar om 10.00 uur is er nog steeds stroom en een heleboel studenten zitten dus gewoon achter de computer als we in de bieb arriveren. Seth roept ze, na het ochtendgebed en verslag vorige dag, ter verantwoording en ze krijgen te horen wie nog wat moet doen. Ze gaan er weer mee bezig op de computer dat is vragen om problemen, ik roep nog "wel zo nu en dan ctrl + s doen hoor, voor als de stroom uitvalt"……en ja hoor om 10.00 uur valt de stroom uit en is de helft alsnog hun ingetypte formulier kwijt…….
Wij zijn tot 10.00 uur bezig met onze mail en Facebook en whatsapp, er is nog geen rol voor ons en de wifi doet het nog….
Na de stroomuitval hebben ze nog 10 minuten om de formulieren in te vullen zegt Seth, eentje zegt dan ineens maar ik heb helemaal geen formulieren gekregen…..hij moet dan nog aan de slag...Seth schiet dan ook echt even uit zijn slof....en terecht...de sukkel!
Nadat de tijd om is gaan ze hun 10 door ons bedachte topics presenteren, het is soms erg lachwekkend hoe serieus ze dit hebben genomen, doorsnee gaat het heel goed. Na elke topic mag eerst de groep commentaar geven en dan wij de resource persons….
Nadat alle topics behandeld zijn is het tijd voor de sluitingsceremonie, er is weer een heel programma met volgorde van sprekers die we uitgereikt krijgen….wij staan als nummer 5 op de lijst. Er volgen vele bedankjes aan van alles en nog wat en aan iedereen en aan ons wordt een veilige reis terug gewenst etc. Er wordt natuurlijk gebeden en wij doen ook onze speeches. Joop vergelijkt ict trainer worden met het voorbereiden voor een marathon, met flipover erbij en alles….Ik houd me bij het bedanken van iedereen en ze motiveren om te blijven oefenen.
Daarna is het tijd voor departure, nummer 9 op de agenda van de ceremonie….het valt ons op dat we zelf naar de studenten toe moeten gaan als we een hand aan ze willen geven ter afscheid…zelf zijn ze ons allang vergeten….zodoende ook niet echt van iedereen afscheid genomen.
Beetje teleurgesteld daarover, wat een verschil met Ethiopië (daar kregen we zelfs een kadootje…) gingen we richting lunch, eerst even langs de kamer natuurlijk. We eten vandaag rijst met kip! Wat een verrassing. Tijdens de lunch komen ook de SPED mensen erbij zitten en Seth verzucht: “the battle is over”…..we spreken af om kwart over 1 te vertrekken richting Cape Coast Castle.
Ik kan niet in mijn kamer, de schoonmakers zijn bezig, maar ik krijg 10 minuten van ze…he he even roken, dan buiten lekker in de wind, de zon staat hoog aan de hemel vandaag, lekker even buiten zitten. Angela komt er ook bij zitten en Joop ook. Dan is het tijd om te gaan, de chauffeur heeft blijkbaar nog even de was opgeruimd, ik zag dat ie een rekje buiten had staan.. We gaan richting Castle, lekker met de ramen open, heeeeerlijk windje! Jeremia en Seth zijn met ons mee.
Het Castle is heel indrukwekkend, het is echt vreselijk hoe de mensen hier behandeld zijn voor ze als slaaf afgevoerd werden, we maken veel foto’s, vooral "the door off no return" is indrukwekkend, je wist dat je nooit weer terug zou komen. Het is trouwens een wonder dat je ooit als slaaf zover kwam, de condities in de kerkers waren echt vreselijk, veel mensen overleden hier al. De gids zingt ook nog iene, miene, mutte als hij hoort dat wij Nederlanders zijn, dat zongen de nederlanders daar toen die dagen om een vrouw uit te kiezen die ze gingen verkrachten, op die manier werd er iemand gekozen, vreselijk toch? Het is echt heel indrukwekkend, als een concentratiekamp. Buiten de muren aan zee liggen allemaal mooie houten vissersbootjes met veel netten. Dat is een aangename afwisseling voor wat er binnen de muren aan geschiedenis hangt. Ik zie zelfs een oud vrouwtje pakje sigaretten verkopen……ze verkoopt vast niet veel, ik heb hier echt tot op vandaag nog helemaal niemand zien roken!!!!
Na de rondleiding gaan we terug naar de auto, de jongens die we spraken bij de ingang komen er aan gerend, ze hebben onze namen en waar we weg komen + datum bezoek aan Castle enzo op een mooie schelp geschreven met viltstift……we kopen dat maar, het is voor een goed doel, zeggen ze…, voor hun school. Later geven we deze prachtige schelp aan Angela…..hahaha laat haar het maar weggooien…
Onderweg naar huis belt Angela al, waar zijn we??? Mevrouw heeft namelijk the driver nodig om haar naar haar schoonfamilie te brengen.
Bij aankomst terug bij het guesthouse nemen we afscheid van haar, dit gaat niet echt heel hartelijk vind ik, een beetje koeltjes…ik vind haar wel een beetje een dramaqueen…iedereen moet weten dat ze zwanger is en ze is hierdoor onder en boven de wet, ze doet wat haar het beste uitkomt.
Ze zwaait niet eens meer naar ons als ze wegrijden, ik zie dat toevallig nog omdat ik alweer buiten ben dan. De kokkin was trouwens ook net naar ons op weg, wat we willen eten en hoe laat? De keuze is rijst met kip of vis…we bestellen deze keer vis!
Joop en ik lopen naar onze stamkroeg daarna, we zitten nog niet of er komt al iemand aan met zo’n mooi plastic flessenrekje met 2 flessen bier, het wordt hier echt onze stamkroeg! Ik doe gek en ga de laatste keer hier ook maar eens een sigaret opsteken, we maken er een foto van….en er gebeurd verder niks, niemand zegt er wat van, niemand wordt boos ofzo….
Na het biertje weer op naar huis. Half 7 eten….we gaan zitten, de tv staat keihard, de Black Stars (nationaal voetbalteam) moeten spelen tegen Lesotho voor de African Cup (het werd 7-0 voor Ghana) de wedstrijd is trouwens gestaakt omdat het licht is uitgevallen in het stadion….Wij hebben trouwens weer stroom, al toen we terugkwamen uit de kroeg! Daar hadden we nog geen stroom, we weten dus ook niet of ze meer dan 2 cd’s hebben. De ober komt met de borden rijst…..en ja hoor er zit weer kip bij…hahaha, de vis was zeker op. We eten er een beetje van, niet zoveel trek. Daarna naar de kamer terug, halverwege hoor ik email binnenkomen op mijn mobiel, het zal toch niet…wifi??? Maar op de kamer niks….terug naar de hal, heel even nu.nl maar dan is alles weer weg…Ik ga douchen en de foto’s van vandaag op laptop en stick zetten. Verslagje typen en nu snel slapen, de wekker staat om 5 uur…morgen naar Kakum NP, het boomkroonpad op 40 meter hoogte, ik ben heel benieuwd!!
Zaterdag 2 juni:
Om kwart over 5 al onder de douche, gelukkig heb ik koffie op de kamer! Ze zijn allemaal keurig om 6 uur op de stoep voor het Guesthouse, we proppen ons weer in de auto. Seth en Kofi (de chef van de blind devision van de Universiteit) zijn mee. We rijden langs andere route de Campus af en komen door dorpen, mooie route, de bomen worden steeds hoger en het is overal heel groen. Om 7 uur zijn we al bij het park en horen daar dat de wandeling pas om half 9 begint…..we lopen beetje door het museum, leuke uitleg over regenwoud etc. Dan komt Kofi eraan als we meer betalen kunnen we meteen al…ook goed die paar ceti’s komen we wel overheen. We betalen voor allemaal en de driver nodigen we ook uit (achteraf veel spijt van..) Er is ook een schoolklas in uniform, ze komen van ver en hebben vannacht in hun bus overnacht vertellen ze. We moeten eerst een aantal trappen omhoog klimmen, maar het valt allemaal reuze mee met de klim. De gids verteld onderweg nog wat en dan gaan we de Canopy op, het is eerst wel even wennen, je loopt over een touwbrug met plankje waar je op loopt en hangt 40 meter in de lucht bovenin de bomen, het schommelt ook heel erg. Het is wel prachtig, Seth is zichtbaar een beetje bang…We maken natuurlijk foto’s en in ongeveer een uur ben je rond met de wandeling, helaas geen olifanten ofzo gezien, dat kwam door die gillende schoolkinderen waarschijnlijk, wel jammer. Daarna teruglopen door het bos, het is een prachtig uitje! Lopen door een regenwoud heeft wel wat. Bij terugkomst bij de ingang ga ik naar de smoking area, ze kunnen we allemaal wat, ik ga nu roken….ze zijn niet eens zo erg in chock en zijn daarna ook nog wel aardig tegen me ..hahahaha Seth maakt er zelfs een foto van, Joop zegt al die laat hij thuis zien zo van “wat ik nu heb meegemaakt”…Daarna terug naar de auto en we worden uitgezwaaid door de hele schoolklas. Kort daarna stoppen we alweer omdat we moeten zien uit wat voor vrucht de cacaobonen komen en daar is zowaar een Coffeeshop.. met rastamannen en een Nederlandse vlag, ze beginnen ook in het nederlands te praten. Daarna weer verder en we stoppen bij een tourist point restaurant, we gaan fufu eten!!! Joepie, ik drink er een shandy bij….eerst krijgen we een teiltje waar je alleen je rechterhand in moet wassen, inmiddels staat er al een grote schaal voor ons met een omgekeerd bord, als we die omdraaien, walgen we bijna, wat een stank komt daar uit….er liggen 2 onbestemde stukjes vlees in, een vieze soep en 2 ballen fufu. Het is de bedoeling dat je met je hand de fufu eraf kneed en in 1x doorslikt, niet kauwen dus………….het is walgelijk. Ik eet nog wel een stukje vlees, het zachte is nog wel te eten. Daarna gaan onze kommen door naar Seth en Kofi, die het smakelijk opeten en het laatste vlees laten inpakken voor Kofi zijn hond…Dan weer verder, we zijn zo weer thuis. Even naar de kamer en dan overleg in het restaurant over hoe laat te vertrekken. De directrice heeft al weer een meeting, daar hoeven we dus niet op te wachten!! Zijn we niet rouwig om. We spreken af om 12.00 uur te vertrekken. Eerst een kop koffie nog met ze en dan nog even douchen, verkleden, spul in de koffer en dan gaan we. In de hal moeten we bij elkaar komen voor the final ceremonie….we krijgen een sjaaltje om en worden bedankt namens al onze vrienden in Ghana, wel erg leuk en lief. We worden uitgezwaaid door de manager van het Guesthouse, ik had eerst al afscheid genomen van de kamerjongens, Kofi en Seth hebben me vandaag geleerd hoe je iemand een hand geeft en dan dat klikje te geven wat we steeds horen, is niet eens zo moeilijk. In de auto beginnen we eerst met gebed voor een behouden reis en dat is maar goed blijkt al snel! De driver rijdt weer als een gek en haalt in, in bochten en rijdt 120 waar je 50 mag. Jeremia wordt echt boos op hem en dan breekt de pleuris uit, de driver wordt boos en boos en blijft boos, hij pruttelt maar door de sukkel. Later gaat hij uit protest heel langzaam rijden, zo komen we nooit weer in Accra…Als we stoppen voor de lunch zien we hem ook nog eens met een biertje zitten…Seth en Jeremia zijn niet blij. Na de lunch (ik had een broodje hamburger, wilde kipburger…die hamburger was niet helemaal doorbakken, ik ben benieuwd of me dat nog gaat opbreken….met patat) in de auto krijgt de driver weer de wind van voren, we horen wel dat ze zeggen je mag geen alcohol drinken, hij zegt dan het volgende: je mag in dit land geen fufu eten zonder alcohol erbij……Seth en Jeremia barsten in lachen uit en kunnen niet meer stoppen met lachen, leuke regel heeft ie voor zichzelf bedacht….we rijden verder richting Accra weer bij het vluchtelingenkamp voor Nigerianen langs, de drukke markt en het wordt steeds drukker op de weg. We botsen ook nog lichtjes tegen de auto voor ons op, maar er wordt gewoon doorgereden... Onderweg hebben ze ook nog fruit voor thuis gekocht, Seth heeft 2 zakken vol met ananas.
We zijn blij als we bij het vliegveld zijn, mijn benen zijn helemaal lam van het opgepropt zitten. Ik rook nog even stiekem om een hoekje, niet als enige daar staat ook een leuke Zuid Afrikaan! Dan naar binnen door alle controle’s, blijft vervelend en nu zitten we bij de Gate, ook nog maar net een trommeltje gekocht, nu zijn de Ceti’s op! De laatste gaan in een box for blind children....Over 2 uren vliegen we, ik ga nu eens kijken of ik nog een rookruimte kan vinden, maar vrees het ergste.
Het was een leuke, maar ook erg vermoeiende week ook blijf ik er bij dat de mensen in Ghana vrolijker en opener beschreven worden in de boekjes dan ze in werkelijkheid zijn.
De vliegreis ging goed, zelfs nog even geslapen. Bij aankomst op Schiphol begonnen de darmen op te spelen en ja hoor de geitenballensoep met fufu of de niet goed doorbakken hamburger doen hun werk….zondag al beetje vaak naar de wc, zondagnacht de hele nacht op de wc inclusief teiltje. Maandag hele dag geslapen tussen de wc bezoeken door, ik ben nog nooit zo ziek en moe geweest volgens mij, slapen, slapen, slapen. Dinsdagochtend voelde het allemaal iets beter, maar ’s middags en ’s avonds ging alles wat ik had gegeten er alweer uit..kortom één grote ellende. Zoals ik me nu voel ga ik nooit weer werken in het buitenland...........